روش‌تبدیل‌ ابله ‌به‌ عاقل ‌و برعکس

در دهکده‌اي کوچک مردي زندگي مي کرد که به ابله بودن اشتهار داشت و ابله هم بود. تمام آبادي مسخره اش مي کردند. ابلهي تمام عيار بود و مردم کلي با او تفريح مي کردند. ولي او از بلاهت خود خسته شد. بنابراين از مرد عاقلي راه چاره را پرسيد.

مرد عاقل گفت: مساله اي نيست! ساده است. وقتي کسي از کسي تعريف کرد تو انکار کن.
اگر کسي ادعا مي کند که «اين آدم مقدس است»، فوري بگو: نه! خوب مي دانم که گناهکار است.
اگر کسي بگويد: «اين کتابي معتبر است» فوري بگو: «من خوانده و مطالعه کرده‌ام!»
نگران نباش که آن را خوانده يا نخوانده اي? راحت بگو «مزخرف است!»
اگر کسي بگويد «اين نقاشي يک اثر هنري بزرگ است» راحت بگو: «اين هم شد هنر؟ چيزي نيست مگر کرباس و رنگ . يک بچه هم مي تواند آن را بکشد.»
انتقاد کن? انکار کن? دليل بخواه و پس از هفت روز به ديدنم بيا.

بعد از هفت روز آبادي به اين نتيجه رسيد که اين شخص نابغه است:
ما خبر از استعدادهاي او نداشتيم و اينکه او در هر موردي اينقدر نبوغ دارد.
نقاشي را نشان او مي‌دهي و او خطاها را به شما نشان مي‌دهد.
کتاب‌هاي معتبر را نشان مي‌دهي و او اشتباهات و خطاها را گوشزد مي‌کند.
جه مغز نقاد شگرفي! چه تحليلگر و نابغه‌ي بزرگي!

پس از هفت روز پيش مرد عاقل رفت و گفت:
ديگر احتياج به صلاح و مصلحت تو ندارم. تو آدم ابلهي هستي!
تمام آبادي به اين آدم فرزانه معتقد بودند و همه مي گفتند: چون نابغه‌ي ما مدعي است اين مرد آدمي است ابله? پس او بايد ابله باشد!