آتشفشان ها در فضا

اطلاعات اولیه


روش مقایسه از مشخصات اختر شناسی جدید است.برای مطالعه
قوانین حاکم بر تکامل و ساختمان یک جسم فضایی ، پیدا کردن یک یا چند جسم
مشابه آن در فضا و یافتن وجه اشتراک و تفاوت آنها مفید می‌باشد. با تعیین
عللی که منجر به تشابه یا اختلاف می‌شوند، پرداختن به کار اصلی آسان‌تر
است. تشابهات ، جنبه‌های مشترکی را که بر تکامل اجسام مورد علاقه تاثیر
می‌گذارد نشان می‌دهد و عدم تشابه مشخص کننده عواملی می‌باشد که مسیر‌های
مختلف تکامل آنها را تعیین می‌نماید.
حتی انتزاعی‌ترین تحقیقات علمی باید طبیعتا به کاربرد
علمی دانش جدید منتهی شود. این جهت‌یابی کارهای علمی ، از ماهیت اجتماعی
علم به عنوان نوعی از فعالیت‌های انسان سرچشمه می‌گیرد. اختر شناسی نیز از
این مسئله مستثنی نیست. اخترشناسان در ضمن بررسی رویدادهایی که در فضا به
وقوع می‌پیوندند. به ویژه هنگام مطالعه سیارات منظومه شمسی ابتدا درباره
زمین فکر می‌کنند. زیرا این مسئله به آنها کمک می‌کند که درباره خانه خود
در جهان بیشتر بدانند. از این نظر در مطالعه فعالیت آتشفشان ما بسیار
باارزش است. آتشفشان در زمین


مراحل آتشفشانی از تظاهرات جالب فعالیت درونی سیاره ما
است که اثرات زیادی بر روی بسیاری از فرآیند ژئوفیزیکی دارد. می‌توان به
کمک این واقعیت که حدود 540 آتشفشان فعال در دنیا وجود دارد. یعنی
آتشفشان‌هایی که حداقل یک بار در طی تاریخ ثبت شده دستخوش انفجار شده‌اند.
درباره میزان آتشفشان زمین تصوری پیدا نمود. از این تعداد 360 آتشفشان در
«حلقه آتش» رشته کوههای آتشفشانی که اقیانوس آرام را احاطه کرده‌اند، واقع
شده‌اند و 68 آتشفشان در کامچاتکاپنینولا و جزایر کوریل قرار گرفته‌اند. در
سالهای اخیر مشخص شده که تعداد بسیار زیادتری از آتشفشان در کف اقیانوس
وجود دارند. و فقط در ناحیه مرکزی اقیانوس آرام ، حداقل 200000 آتشفشان
یافت می‌شود. انرژی انفجار آتشفشان


مقدار انرژی که در ضمن یک انفجار عادی آزاد می‌شود. با
انرژی 400000 تن از سوخت معادل آن قابل قیاس است. انرژی که در یک انفجار
عظیم ایجاد می گردد تقریبا معادل انرژی است که از سوختن 5000000 تن ذغال
سنگ حاصل می‌شود. پیدایش آتشفشان در سطح ماه


ذرات جامد زیادی که در ضمن انفجار به فضا رانده می‌شوند
و پراکنده شدن پرتوهای خورشیدی ، اثر قابل توجهی بر مقدار گرمایی که به
زمین می‌رسد دارند. برخی از اطلاعات موجود نشان می‌دهند که در تاریخ سیاره
ما پیش از دوره یخبندان طولانی فعالیت شدید آتشفشانی صورت گرفته است.
اطلاعات کنونی علمی نشان می‌دهند که فعالیت آتشفشانی همچنین در اجسام
سیاره‌ای دیگری که از نظر ماهیت و ساختمان به زمین شباهت دارند رخ می‌دهد. آتشفشان ها و حفره‌های سطح ماه


ماه که نزدیک‌ترین همسایه زمین است. از نظر تکاملی
شباهت زیادی با سیاره زمین دارد. بنابراین ، مقایسه‌ها و مطالعات
ماهواره‌ای باید آشکار کننده بسیاری از مسائل باشد. بر اساس اطلاعات به دست
آمده از دستگاههای اکتشاف ماه ، بیشتر دهانه‌های حلقه‌ای شکل سطح ماه در
اثر تصادم پدید آمده‌اند. از سوی دیگر ، اثرات واضحی از فعالیت آتشفشانی در
سطح آن کشف شده است. به عنوان مثال سنگ‌های سیاه آتشفشانی مانند گدازه‌های
منجمد از مشخصات برجسته سطح ماه هستند. به علاوه دلایلی برای قبول این
مسئله وجود دارد که ما سکون‌ها یا تجمع ماده که به وسیله ماهواره‌های
مصنوعی ماه در زیر ماریا (دریای ماه )کشف شده‌اند. چیزی جز حفره‌های
گدازه‌های منجمد نیستند. احتمالا مشخصات دیگر سطح ماه وجود ارتباط نزدیکی
را با فعالیت آتشفشانی نشان می‌دهند. اثرات آتشفشان در ماه


در سطح ماه نواحی برآمده یا مناطق دایره شکل که ارتفاع
وجود دارد. و بر روی برخی از آنها علائمی مانند دهانه‌های آتشفشان‌ها
(مناطق صخره‌ای تخریب شده اطراف دهانه‌ها) به وضوح دیده می‌شود.
ساختمان‌های مشابهی که لاکولیت نامیده می‌شوند نیز در زمین وجود دارند.
آنها برآمدگی‌های پوسته زمین هستند که در نتیجه آتشفشان پدید آمده‌اند.
برخی از تپه‌های قفقاز شمالی یعنی ماشوک ، بشتاف ، و زیمیکا به این گروه
تعلق دارند. دانشمندان عقیده دارند که فعالیتهای آتشفشانی شدید بیشتر در طی
نخستین ، یک و نیم میلیون سال تاریخ پیدایش ماه بوجود آمده‌اند. این نظریه
به وسیله سنجش عمر صخره‌های ماه که دارای مواد آتشفشان می‌باشد تایید
گردید عمر صخره‌ها حداقل سه بیلیون سال است. آتشفشان در سیاره تیر


اثرات واضحی از فعالیت آتشفشانی در عکس‌های تهیه شده از
تیر نزدیک‌ترین سیاره به خورشید دیده می‌شود. سطح این سیاره به وسیله
تعداد زیادی حفره ، سوراخ شده است. با آنکه حفره‌ها در اثر تصادم پدید
آمده‌اند. اثرات جاری شدن گدازه‌ها در ته برخی از آنها قابل تشخیص است. آتشفشان در سیاره زهره


برخی از اطلاعات حاکی از آن است که فعالیت‌های آتشفشانی
هم اکنون نیز در سیاره زهره ادامه دارند. همانطور که می‌دانید درجه حرارت
سطح زهره حدود 500 درجه سلسیوس است که در نتیجه اثر گلخانه‌ای معین تجمع
گرمای خورشید در ناحیه پایین جو زهره به علت وجود لایه ابری در اطراف سیاره
می‌باشد. کاملا امکان دارد که آتشفشان‌ها و به ویژه جریان گدازه‌های داغ
عامل کمک کننده دیگری باشد. ممکن است ذرات جامد فراوانی که بر اساس برخی از
اطلاعات در جو زهره یافت می‌شوند. دارای منشا آتشفشان باشند. به علاوه
باید گفت که 17 درصد جو از دی اکسید کربن ، گازی که در ضمن فوران آتشفشان
آزاد می‌گردد تشکیل یافته است.