داريوش بزرگ

داريوش در 1142 پيش از تاریخ خورشیدی پس از مرگ كمبوجيه Cambyses و
فرونشاندن شورش بردياي دروغي Gaumata از سوي بزرگان ايران به پادشاهي
برگزيده شد. داريوش هنگامي به پادشاهي رسيد كه به سبب غيبت زياد كمبوجيه از
ايران و رويداد گئوماتا، تمام استانهاي كشور در شورش بسر ميبرد. داريوش
براي بازگردانيدن آرامش و برقراري يكپارچگي كشور 70 سال جنگيد و در نزديك
به 20 جنگ شركت كرد و سرانجام شاهنشاهي ايران را كه رو به نيستي ميرفت
دوباره زنده كرد و دوران پادشاهي شاهنشاهان هخامنشي را به اوج خود رساند.
در دوران او ايران از 30 استان (ساتراپ ) تشكيل شد و مصر ششمين استان ايران
بود.
داريوش در سال 517 پيش از ميلاد به مصر رفت و آئين مصريان را گرامي شمرد
و پرستشگاهي در آمون Ammon براي آنان ساخت و بدينگونه بار ديگر آزادي
اديان در شاهنشاهي ايران را كه كوروش بزرگ بنيانگزار آن بود به جهانيان
يادآور گرديد.
براي ياري به تجارت خارجي مصر داريوش كانال سوئز را ميان درياي مديترانه
و درياي سرخ گشود. شاهراه ميان ممفيس پايتخت مصرو شهر كوروش (دركنار رود
سيحون در شمال شرقي ايران) و شاهراه بين سارد و شوش به درازاي 2400
كيلومتر، از جمله راههايي است كه داريوش در سراسر كشور پهناور شاهنشاهي
ايران ساخت و با برقراري سيستم چاپار Post ميان اين استانها پيوند و
پيوستگي بوجود آورد. داريوش براي دريافت ماليات روشي دادگسترانه پديد آورد و
همواره ماموران دولت خود را زير نظر داشت و آنان را از ستم و جور به مردم
پرهيز ميداشت. در زمان او براي نخستين بار در ايران سكه طلا زده شد كه
"داريك" نام داشت.
او افزون بر ارتشي نيرومند، سپاه جاويدان را بنياد نهاد كه 10 هزار تن
بودند و هيچگاه از شمار آنان كم نميشد و هميشه آماده جانبازي در راه انجام
فرمان پادشاه بودند. جنگ مشهور ماراتن Marathon از جمله جنگهاي ميان ايران و
يونان بود كه در دوران داريوش روي داد. تاريخ دانان به داريوش لقب بزرگ
داده اند و پس از او بسياري از نام آوران تاريخ از جمله اسكندر، پادشاهان
سلوكي، پادشاهان ساساني و خلفاي بني اميه و بني عباس هريك به گونه اي از
روش كشورداري داريوش بزرگ تقليد كرده اند. داريوش در 1007 سال پیش از شروع
سال خورشیدی در گذشت.