سورنا سردار بزرگ ايراني

سورنا یکی از سرداران بزرگ و نامدار تاریخ است که سپاه ایران را در نخستین
جنگ با رومیان از سوی اشک سیزدهم ( ارد orod * ) پادشاه دلاور اشکانی
فرماندهی کرد و رومیها را که تا آن زمان قسمتی از ارمنستان و آذربادگان را
تصرف نموده بودند، را با شکستی سخت و تاریخی روبرو ساخت. «ژول سزار» Julius
Caesar و «پومپه» Pompee و «کراسوس» Crassus سه تن از سرداران بزرگ روم
بودند که کشورهای پهناوری را که به تصرف این دولت درآمده بود، اداره
می‌کردند. «کراسوس» فرمانروای شام (سوریه) بود و برای گسترش دولت روم در
آسیا، سودای چیرگی بر ایران و سپس هند را در سر می‌پروراند و سرانجام با
حمله به ایران این نقشه خویش را عملی ساخت. «کراسوس» با سپاهی مرکب از 42
هزار نفر از لژیونهای ورزیده روم که خود فرماندهی آنان را بر دوش داشت به
سوی ایران روانه شد ارد پادشاه ایران که خود در شرق ایران در حال جنگ با
مهاجمین بود ، یکی از فرماندهان بسیار باهوش و شجاع خود به نام سورنا را به
جنگ رومیها فرستاد. نبرد میان دو کشور در سال 53 پیش از آذربادگان آغاز و
تا قلب میان رودان ادامه یافت . در جنگی که در جلگه‌های میان رودان (
بین‌النهرین ) و در نزدیکی شهر کاره Carrhae «حران» روی داد. در جنگ
«حران»، سورنا با یک نقشه نظامی ماهرانه و به یاری سواران پارتی که
تیراندازان چیره دستی بودند، توانست یک سوم سپاه روم را نابود و دستگیر
کند. «کراسوس» و پسرش «فابیوس» Fabius در این جنگ کشته شدند و تنها شمار
اندکی از رومیها موفق به فرار گردیدند. جنگ حران که نخستین جنگ میان ایران و
روم به شمار می‌رود، دارای اهمیت بسیار در تاریخ است زیرا رومیها پس از
پیروزیهای پی‌درپی برای نخستین بار در جنگ شکست بزرگی خوردند و این شکست به
قدرت آنان در دنیای آن روز سایه افکند و نام ایران و دولت پارت را بار
دیگر در جهان پرآوازه کرد.،دولت روم در پیشرفت مرزهای خود در شرق، با سد
نیرومند ایرانی روبرو شد و از آن زمان به بعد گسترش و توسعه آن دولت در
آسیا، پایان پذیرفت. پس از پیروزی «سورنا» بر «کراسوس» و شکست روم از
ایران، نزدیک به یک سده، رود فرات مرز شناخته شده میان دو کشور گردید و
رومیها برای جلوگیری از شکستهای آینده و به پیروی از ایرانیان ناچار شدند
به وجود سواره نظام در سپاه خود توجه بیشتری بنمایند.

مرگ سورنا ، باعث شد اروپائیان مرگ او را برگردن اشک سیزدهم بیافکنند تا بدین گونه انتقام از پادشاه مقتدر امپراتوری ایران بگیرند .
و متاسفانه این دسیسه کارگر افتاد بگونه ای که زخم این نیرنگ سپاه ایران را ضعیف و ضعیف تر نمود .
و تا پایان دوره سلسله اشکانی دیگر سپاهی به اقتدار و بزرگی دوران اشک سیزدهم پدید نیامد .
اروپائیان
هر گاه در صحنه قدرت نتوانسته اند پیش روند ، دست به حیله گری و دروغ گویی
زده اند و فاحش ترین نمونه آن دسایس آنها در طی سلسله اشکانی است...


(*)
ارد سیزدهمین پادشاه سلسله اشکانی بود او مقتدرترین حکمران آن سلسله است .
فرماندهان بسیار شجاعی همچون سورنا را در اختیار داشت . در ضمن ارد نام
اندیشمند و مصلح کشورمان ارد بزرگ هم هست او دارای درسهای زیادی در حوزه
اخلاق و حکمت است و صاحب نظریاتی همچون قاره کهن و کهکشان بزرگ اندیشه و
...