پایگاه تحلیل های سیاسی "اسوبایا بوکوا" (حرف ویژه) در مقاله ای که روز
دوشنبه منتشر کرد، تاکید می کند که طی سالیان اخیر پکن بارها راه مسکو در
مذاکراتش با خریداران بالقوه تسلیحاتی را مسدود کرده است. بعنوان مثال چین
به موازات روسیه تلاش می کند تا سیستم های پدافند ضد موشکی خود را به
ترکیه عرضه کند و به جای سیستم های پدافند موشکی "اس-400 " روسیه به
آنکارا مشابه چینی آن به نام HQ-9 را پیشنهاد می کند. از سوی دیگر هنوز
این مسئله حل نشده باقی مانده که اندونزی از چه هواپیماهای آموزشی-نظامی
استفاده خواهد کرد، یاک-130" روسی و یا مدل مشابه FTC-2000 چینی آن.
در ادامه مقاله گفته می شود، تا این اواخر کرملین تلاش های پکن برای
تنگ کردن جای تسلیحات روسی در بازار جهانی را جدی نمی گرفت. اما اخیرا
اوضاع تغییر کرده است. بعنوان مثال طولانی شدن مذاکرات با مصری که طی چند
سال آماده خرید "میگ-29 اس ام ت" روسیه بود، زنگ خطر را برای مسئولین روسی
به صدا در آورده است. این قرارداد عملا منعقد شده محسوب می شد تا اینکه
چین نیز در رقابت بر سر کسب این مناقصه شرکت نمود و به قاهره پیشنهاد
تولید (FC-1) JF-17 در خاک این کشور را مطرح کرد. مقامات مصری تاکنون
تصمیمی نگرفته اند که کدام یک از این پروژه ها برای آنها مقرون به صرفه تر
است اما این حقیقت که آنها بر روی این مسئله تامل می کنندريال نیز خود
هشدار دهنده است.
به اعتقاد کارشناسان، مسکو طی سالیان دراز با عرضه فناوریهای نظامی به
پکن، خود از چین رقیبی تراشیده است. چین به بسیاری از فناوری های نظامی
روسیه دست یافته و آماده فروش آنها بعنوان فناوری های تولید داخلی است.
بعلاوه آنکه پکن قادر است که تا اندازه محسوسی بهای محصول نهایی را کاهش
دهد. مثلا، همان جنگنده های FC-1 با اینکه از نظر مشخصات فنی تا اندازه
زیادی از "میگ-29" عقب تر هستند، اما به مراتب ارزان تر می باشد-در حدود
10 میلیون دلار در برابر 35 میلیون دلار بهای "میگ-29" روسی.
یک مسئله دیگر آنست که چین به مراتب کمتر از روسیه نگران وجهه خود
بوده و تسلیحات را به مناطق مناقشه عرضه می کند. مادام که مسکو به
پیامدهای سیاست خارجی عقد قرارداد با ایران می پردازد، چین برنامه تحویل
کپی "اس-300" به ایران را تنظیم می کند.
در پایان مقاله به سخنان"الکساندر خرامچین" کارشناس روسی در این زمینه
اشاره شده که می گوید: "البته که چین فناوری های خارجی را می دزدد. چین از
بسیاری از کشورها غربی نظیر آمریکا، فرانسه، هلند و ایتالیا فناوری به
سرقت برده است. در سال های 90 قرن گذشته زمانی که اقتصاد ما در شرایط
دشواری قرار داشت، ما چیزهای زیادی به چین فروختیم. این عقیده وجود دارد
که بدین ترتیب ما توانستیم که مجموعه های صنایع دفاعی خویش را نجات دهیم.
اما این مسئله قائل بحثی است. کالاهای چینی معمولا از نظر کیفیت به پای
کالاهای مشابه خارجی نمی رسند. تسلیحات چینی نیز از این قاعده مستثنی
نیستند. اما برای خود چین مسئله کیفیت چندان مهم نبوده چرا که این کشور
تسلیحات را به کشورهای در حال توسعه عرضه می کند که برای آنها بهای ارزان
مهمتر از کیفیت است. در خصوص تجهیزات ارتش خود نیز باید گفت که چین قدرتش
در کمیت است نه در کیفیت. به زودی چین و روسیه در بازارهای آفریقا و جنوب
شرقی آسیا رو در روی هم قرار خواهند گرفت که در آنجا پکن از اهرم های
تکمیلی سیاسی، اقتصادی و فساد مالی برخوردارست. گفتنی است که چین شدیدا
تلاش می کند که نفوذ خود را در آفریقا گسترش دهد: چینی ها در این قاره به
خرید معادن مختلف و همراه با آن خرید نخبگان آن مناطق اقدام کرده که این
مسئله فروش تسلیحات چینی را همواره می کند.اما روسیه از چنین اهرم های
فشاری بی بهره است".
من طرف 
عنوان: میگ -29": Made in China 