تاپیک جامع آموزش SQLserver قسمت دوم

آموزش SQLserver (بخش هفتم)

از: div.ir

ايجاد كردن جداول و تغییر دادنشان
در
محيط SQL Server ميكروسافت، در هر پايگاه داده مرتبط، اطلاعاتي در داخل
جداول سازماندهي مي شوند بر طبق ترتيب سطرها و ستونها كه داده ها را براي
شئی های تکی ذخيره می کند. در اين درس، شما مي آموزيد كه چگونه يك جدول
جديد را ايجاد كنيد و معين كنيد ستونهايي كه آن جدول در بردارد.
راهنمايي:
در نظر گرفتن محتويات جدول به عنوان يك شبكه (Grid) مانند يك صفحه گسترده
ايده آل مي باشد. اما اين موضوع مهم مي باشد به تشخيص اينكه ركوردها در يك
جدول نظم دروني ندارند. ايده هاي Previous و Next در يك ركورد جدول به كار
برده نمي شوند. اگر شما نياز به انجام عملياتهاي متوالي نداشته باشيد، شما
مي توانيد به وسيله ای به نام Cursor آن را انجام دهيد. يك ماهيتي كه به يك
سطر ويژه در يك مجموعه از ركوردها اشاره مي كند. در مورد Cursor در درس 27
بحث خواهيم كرد.

ايجاد كردن جداول
جداول يك واحد تابعي از انبار
داده ها در يك پايگاه داده های مرتبط مي باشند. به عنوان يك قاعده كلي، هر
نوع از موجوديتها از قبيل Essential Oil در پايگاه داده نمونه مان به
وسيله يك جدول نشان داده مي شود، نظر به اينكه هر نمونه از آن موجوديتها از
قبيلGerman Chamomile Clary Sage به وسيله يك سطر در جدول نشان داده مي
شود.

طراحي پايگاه داده
در بيشترين روش رايج براي تعريف پايگاه
داده ها از راهكارهاي (مفهومهاي) Entities و Attributes استفاده مي كنيم
زماني كه شما از طراحي منطقي به طراحی فيزيكي پيش مي رويد. موجوديتها
معمولاً به صورت جداول پياده سازی مي شوند و مشخصه ها (Attributes) در
ستونها پياده سازی مي شوند. (همچنين در فيلدها شناخته مي شوند)

شناخت انواع داده ها
هر
ستون در جدول داراي خصوصيات معين مي باشد كه آن را براي SQL Server تعريف
مي كند. مهمتر از اين خصوصيات، نوع داده هاي ستون مي باشد، كه تعريفي از
نوع اطلاعاتی كه درستونها ذخيره خواهند شد می باشد. SQL Server يك محدوده
وسيعي از انواع داده ها را فراهم آورد كه در جدول 1-5 نشان داده شده است.
به طور كلي انواع داده ها به وسيله SQL Server فراهم مي گردد، همچنين شما
مي توانيد خودتان تعريف كنيد. شما خواهيد آموخت كه چگونه اين را در درس 9
انجام دهيد.


مقادير قابل قبول انواع داده
مقادير عددی
مقادير اعداد صحيح از 63^2- تا1-63^2 bight
مقادير اعداد صحيح از 31^2- تا 1-31^2 Int
مقادير اعداد صحيح از 15^2- تا 1-15^2 Smallint
مقادير اعداد صحيح از 0 تا 255 Tinyint
مقادير اعداد صحيح با ارزش 0 و 1 bit
مقادير مقياس با دقت ثابت شده از 1+38^10 تا 1-38^10 decimal
مقادير Decimal همچنين مي تواند تعريف شود به صورتNumeric ، دامنه مقادير يكسان مي باشد.
مقادير Monetary (مالي) از 63^2- تا 1-63^2 (مقادير Money تا 0.0001 از هرواحد دقت دارد). Money
مقاديرMonetary از 3648 . 748 . 214- تا 3647 . 748 . 214 مي باشد Smallmoney
(مقادير Small Monetary تا 0001/0 واحد دقيق مي باشد).
مقادير صحيح شناور (متغير) از 308+E1.79- تا 308+E1.79 (مقادير Float فقط تقريبي مي باشد) Float
مقادير صحيح شناور متغير از 38+E3.40- تا 38+E3.40 مي باشند (مقادير real فقط تقريبي مي باشد) real
مقادير تاريخ و زمان از 1.1753 ژانويه تا 31.9999 دسامبر مي باشد datetime
(مقادير Date Time تا 3 هزارم ثانيه يا 3.33 ميلي ثانيه دقت دارد) Smalldatedtime
مقادير تاريخ و زمان از 1 ژانويه و 1900 تا 6 ژوئن و 2079 مي باشد (مقاديرSmalldatetime تا 1 دقيقه دقت دارند)
مقادير کاراکتری
مقادير حرفي كدگذاري نشده با طول ثابت با طول حداكثر 8000 حرف مي باشد. Char
مقادير حرفي كدگذاري نشده با طول متغير با طول حداكثر 8000 حرف مي باشد. Varchar
داده كدگذاري شده با طول متغير با طول حداكثر 1-31^2 (647 . 741 . 073 . 1) حرف مي باشد. Text
داده كدگذاري شده با طول ثابت با طول حداكثر 4000 حرف مي باشد Nchar
داده كدگذاري نشده با طول متغير با حداكثر طول 4000 حرف مي باشد nvarchar
داده كدگذاري شده با طول متغير با حداكثر طول 1-30^2 (823 . 741 . 073 . 1) حرف مي باشد ntext
مقادير باينری (1 و 0)
داده باينري با طول ثابت با حداكثر طول 8000 بايت مي باشد binary
داده باينري با طول متغير با حداكثر طول 8000 بايت مي باشد Varbinary
داده باينري با طول متغير با حداكثر طول 1-31^2 (647 . 783 . 147 . 2) بايت مي باشد Image
مقادير ديگر
يك
مرجع مبناء براي يك Cursor مي باشد (يكCursor يك ماهيتي است كه يك مرجع
مبناء را براي يك سطر مشخص در يك Result Set نشان مي دهد. Cursor
يك
شمار واحد پايگاه داده است كه به هنگام مي شود هر زماني كه يك سطر به هنگام
شود. (نوع داده rowversion در نسخه قبلی از Timestamp SQL Server ناميده
می شود) rowversion
مقاديري از هر نوع غير از text ، ntext ، rowversion
(timestamp) و sql - variant می باشد. يك معرف واحد کلي GUID مي باشد.
Uniqveidentifier

ايجاد كردن يك جدول جديد
جداول تهيه و با
استفاده از طراح جدول Enterprise Manager نگهداري مي شوند. اولين گام ايجاد
و نامگذاري جدول به وسيله باز كردن Table Designer براي يك جدول جديد مي
باشد.

ايجاد يك جدول جديد
1- در پايگاه داده Aromatherapy بر روی پوشه Table می رويم. SQL Server يک ليستی از جداول موجود را نشان می دهد.

2- دکمه New را روی نوار ابزار کليک می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.




3- دکمه Properties را در نوار ابزار کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Tables Properties را باز می کند.

4- نام جدول را به 5 Lesson تغيير می دهيم.

5- Close را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.

اضافه کردن ستونها به يک جدول
اگر
چه يک جدول يک Properties معين برای خود دارد. از قبيل نامی که ما در
تمرين آخر به کار برديم. يک جدول اصولاً به وسيله ستونها که در آن موجود
است تعريف می شود.

اضافه کردن يک ستون عددی به جدول
1- My Number را در سل Column Name تايپ کرده و سپس Tab را فشار می دهيم. SQL Server، char را به عنوان نوع داده پيشنهاد می دهد.

2- نوع داده را برای decimal تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 9 تغيير داده و صحت، مقياس و مشخصات فيلدها را تأييد می کند.

3- در سل Description ، Sample Numeric Column را تايپ می کنيم.
4-
Precision ستون را به 5 و Scale را به 2 تغيير می دهيم. SQL Server طول
ستون را به 5 برای نمايش دادن Precision جديد تغيير می دهد.


شرح ستون
توانايی
اضافه کردن يک شرح برای يک ستون در enterprise Manager در 2000 SQL Server
جديد می باشد که بخشی از عامليت جديد است که به طور extended Properties
شناخته می شود. مايکروسافت مقداری از خصوصيات گسترده شده را از قبيل Column
description به عنوان بخشی از نصب Server استاندارد ايجاد کرده است. شما
می توانيد به طور کلی خصوصيات گسترده شده را برای ذخيره اطلاعات ويژه سايت
يا اطلاعات ويژه کاربردی در حدود شئی های پايگاه داده ايجاد کنيد. extended
Properties نام کاربر تعريف شده و يک مقدار دارد که مقاديری از يک
extended Properties مقادير sql - variant می باشد که می تواند شامل بيش از
7500 بايت از داده ها باشد. شما می توانيد extended Properties چندگانه را
برای هر شئی با استفاده از روشهای ذخيره شده تعريف کنيد. برای اطلاعات
بيشتر در مورد روشهای ذخيره شده (Stored Procedures) به درس 28 رجوع کنيد.

Precision و Scale (دقت و مقياس)
دقت
يک ارزش عددي مقدار ماكزيمم از رقمهاي decimal است كه ارزش آن را نشان مي
دهد. براي سمت چپ و راست از نقطه Decimal . مقياس يک ارزش عددی رقمهای سمت
راست از نقطه Decimal مي باشد. براي مثال، مقدار عددي 311 . 3647 يك دقت 7
دارد (مجموع شماره رقمها) و يك مقياس 3 (رقمهاي سمت راست از نقطه Decimal)
را دارا مي باشد. آن مهم مي باشد كه بدانيم دقت و مقياس ارزش يك عدد بر روي
طول يك ستون تأثير نمي گذارد. نوع داده طول ستون را تعيين مي كند. دقت و
مقياس تعيين مي كند كه چگونه SQL Server داده هاي ذخيره شده در ستونها را
تفسير مي كند.

اضافه كردن يك ستون Identity به جدول
1- در يك سل
خالي در ستون Column Name كليك مي كنيم.Myidentity را تايپ كرده و سپسTab
را فشار مي دهيم. SQL Server ، char را به عنوان يك نوع داده پيشنهاد مي
كند.

2- نوع داده ها به decimal تغيير مي دهيم. SQL Server طول ستون
را به 9 تغيير داده و فيلدهاي Identity و Scale و Precision را تأييد مي
كند.

3- Allow Nulls را تيك مي كنيم.




Nulls
ارزش
Nulls يك نوع خاصي از يك ارزش در تكنولوژي رابطه اي مي باشد كه استفاده مي
شود براي نشان دادن اينكه يك ارزش ناپيدا يا غير موجود مي باشد استفاده
كردن از Nulls قدري پيچيده و مسئله ساز و قطعاً مورد بحث مي باشد.
4- در سل Description و Sample Identity Column را تايپ مي كنيم.
5-
فيلد Identity را به Yes تغيير مي دهيم (نه براي Replication)SQL Server
براي هر دوي از فيلد Identity Seed و فيلد Increment Identity مقدار 1 را
پيشنهاد می دهد.


ارزشهاي Identity
زماني كه شما خصوصيات
Identity يك ستون را تنظيم مي كنيد، شما به SQL Server مي گوييد كه يك
مقدار را در داخل ستون كه به طور واحد هر سطر را مشخص مي كند قرار دهد. نوع
داده انتخاب شده ماهيت دقيق از ستون را تعيين مي كند. ستونهاي Identity مي
توانند نوع داده هايي مانند int و Smallint و tinyint يا decimal داشته
باشند. زماني كه SQL Server يك سطر را در داخل يك جدول كه داراي يك ستون
Identity است قرار مي دهد. آن به طور خودكار ارزشي براي ستون مبني بر ارزش
استفاده شده اخير (كه با Identity Seed شروع مي شود) و Identity Increment
مشخص شده زماني كه جدول ايجاد شده بود ايجاد مي كند. براي مثال، اگر يك
ستون Identity به عنوان يك Small int با Identity Seed ، 50 و يک Identity
Increment ، 5 تعريف شود اولين سطر عدد 50 و دومين سطر 55 و سومين سطر 60 و
غيره تخصيص داده می شود فقط يک ستون در يک جدول می تواند تنظيمات Identity
Property را داشته باشد.







اضافه کردن ستون GUID به جدول
1-
در يك سل خالي در ستون Column Nameكليك کرده، My Guid را تايپ کرده و سپس
Tab را فشار می دهيم. SQL Server ، نوع داده char را پيشنهاد می دهد.

2- نوع داده را به Uniqueidentifier را تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 16 تغيير داده و فيلد IsrowGuid را تأييد می کند.

3- در سل Description ، Sample Guid تايپ می کنيم.
4- IsrowGuid را به Yes تغيير می دهيم. SQL Server يک مقدار پيش فرض به Newid( ) می دهد.


GUIDS
Guid
که از GloballyUniqueIdentifier گرفته شده، يک مقادير باينری (1 و 0) 16
بايتی می باشد که هيچ کامپيوتر ديگری در دنيا نخواهد مقدار آن را توليد
کند. نوع داده uniqueidentifier برای ذخيره کردن Guids استفاده می شود. SQL
Server به طور خودکار مقادير Guid را از همان راهی که مقادير Identity
ايجاد می شود، فراهم نمی کند. زيرا يک جدول می تواند شامل Guids چندگانه
باشد، اما فقط يک Identity منحصر به فرد باشد. اگر چه، تابع NEWID که SQL
Server آن را به صورت پيش فرض در نظر می گيرد زمانی که خصوصيات IsrowGuid ،
Yes می شود. يک Guid جديد بر خواهد گشت زمانی که سطر قرار داده می شود.

اضافه کردن يک ستون Data در جدول
1-
در يک سل خالی در ستون Column Name کليک کرده، Mydata را تايپ کرده و سپس
Tab را فشار می دهيم. SQL Server ، char را به عنوان نوع داده در نظر می
گيرد.

2- نوع داده را به datetime تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 8 تغيير می دهد.

3- در سل Sample Date Column Description را تايپ می کنيم.

اضافه کردن يک ستون Character به جدول
1-
در يک سل خالی در ستون Column Name کليک کرده، Mychar را تايپ و سپس Tab
را فشار می دهيم. SQL Server ، char را به عنوان نوع داده در نظر می گيرد.


انواع داده های Character
SQL
Server دو نوع مختلف از ستونها Character را پشتيبانی می کند. طول ثابت
شده و طول متغير که هر کدام در دو ""Flavors مختلف Unicode و Non-Unicode و
3 طول متفاوت می باشند. Unicode يک روش از علامت کد گذاری می باشد که
انواع بايتهای دابل را پشتيبانی می کند. اگر يک ستون به طور طول متغير
نمايان شود (برای مثال، varchar يا text برای داده های Non-Unicode و
nvarchar و ntext برای داده هایUnicode ) و SQL Server فقط خصوصيت داده های
معين وارد شده را ذخيره خواهد ساخت. از طرف ديگر اگر ستون به صورت طول
ثابت شده نمايان شود (char برای Non-Unicode داده nchar برای داده های
Unicode) و SQL Server مقادير وارد شده را با فضاهای Pad خواهد کرد.
2- طول ستون را به 25 تغيير می دهيم.
3- در سل Description ، Sample Character Column را تايپ می کنيم.
4- Unknown را در سل Default Valve تايپ می کنيم (اطمينان حاصل کنيد که اطراف کلمه ويرگول داشته باشد).


مقادير پيش فرض
يک
Default Valve يک عددی می باشد که در داخل يک ستون قرار خواهد گرفت اگر
کاربر به طور آشکار يکی را فراهم نکند. ما تاکنون دو نوع ويژه از مقادير
پيش فرض را ديده ايم default Values به وسيله SQL Server تهيه می شود زمانی
که شما Identity Property را تنظيم می کنيد و تابع NEWID به وسيله SQL
Server تهيه می شود زمانی که شما IsrowGuid را تنظيم می کنيد. در حقيقت،
شما می توانيد مقادير پيش فرض را برای هر ستون مشخص کنيد. مقادير پيش فرض
می تواند دائمی باشد مانند "Unknown" يا 123 توابعی از قبيل NEWID يا
GETDATE يا عبارات رياضی مانند 5+3 .

ذخيره کردن و بستن جداول
1- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک می کنيم. SQL Server تعريف جدول را ذخيره می سازد.
2- پنجره را می بنديم.

مديريت جداول
اگر
چه "Best Practice" امر می کند که طراحی پايگاه داده تان بايد ثابت باشد
قبل از اينکه شما پياده سازی را شروع کنيد. خوشبختانه SQL Server به انجام
رسانی وظايف نگهداری را آسان می سازد.

تغيير دادن ستونها
شما می
توانيد مجدد Table Designer را برای يک جدول به وسيله کليک راست کردن نام
جدول در قاب Details باز کنيد و Design Table را از منوی Context انتخاب
کنيد. همان موقعی که Table Designer باز می شود شما می توانيد خصوصيات
ستونهای موجود را تغيير دهيد آنها را حذف و يا ستون جديدی را اضافه کنيد.

تغيير نام يک ستون
1-
پوشه Tables را برای پايگاه داده Aromatherapy در درخت Console انتخاب می
کنيم. SQL Server يک ليستی از جداول در قاب Details را نشان می دهد.

2- جدول 5 Lesson را در قاب Details کليک راست کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.

3- Mychar را در سل Column Name انتخاب و MyCharacter را تايپ می کنيم. SQL Server ، Column Name را تغيير می دهد.

4- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک کرده و تغييرات را ذخيره می سازيم.

برداشتن يک ستون
1- ستون Mydate را به وسيله کليک کردن روی gray Boy در سمت چپ از Column Name انتخاب می کنيم.

2- کليد Delete را فشار می دهيم. SQL Server ستون را برمی دارد.

3- کليد Save را برای ذخيره کردن تغييرات کليک می کنيم.
4- پنجره Table Designer را می بنديم.

تغيير دادن جداول
به
طور کلی برای تغيير تعريف ستونهای يک جدول، Enterprise Manager تغيير نام
دادن جداول را آسان می سازد و جداول را از پايگاه داده حذف می کند.

تغيير نام يک جدول
1-
پوشه Table را در پايگاه داده Aromatherapy در درخت Console راهبری می
کنيم. SQL Server يک ليستی از جداول در قاب Details نشان می دهد.

2- جدول 5 Lesson را در قاب Details کليک راست کرده و Rename را انتخاب می کنيم.
3-
New Lesson 5 را تايپ و Enter را فشار می دهيم. SQL Server کادر محاوره ای
Rename را نشان می دهد که به شما اخطار می کند که تغيير در نام جدول هر
رابط برای آن را در شئی های ديگر، باطل خواهد کرد.






4-
View Dependencies را برای نشان دادن هر شئی که ممکن است به وسيله تغييرات
تأثير يابد را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Dependencies را
باز می کند.

5- Close را برای مرخص کردن کادر محاوره ای کليک می کنيم.
6-
Yes را در کادر محاوره ای Rename برای تأييد تغيير نام کليک می کنيم. SQL
Server نشان می دهد يک متنی را که تکميل موفقيت آميز تغيير نام را تأييد می
کند.


برداشتن يک جدول
1- New Lesson 5 را در قاب Details انتخاب می کنيم.
2- کليد Delete را فشار می دهيم. SQL Server کادر محاوره ای Drop Object را نشان می دهد.

راهنمايی: شما می توانيد دکمه Show Dependencies را برای نشان دادن هر Objects که متأثر خواهد شد به وسيله حذف جدول کليک کنيد.
3- Drop All را کليک می کنيم. SQL Server جدول را از پايگاه داده برمی دارد.
مهم:
زمانی که شما يک جدول را حذف می کنيد، جدول و همه داده هايش به طور دائمی
از پايگاه داده برداشته می شود و تنها راه برای بازگرداندن آن نسخه پشتيبان
پايگاه داده می باشد.

آموزش SQLserver (بخش هشتم)

ايجاد کردن شئی های جدول
در
درسهای گذشته، شما آموختيد که چگونه خصوصيات گوناگون از قبيل مقادير پيش
فرض و Check Constraints برای ستونهای خاص از يک جدول تخصيص دهيم. بعضی
مواقع اگر چه، يک نوع خاص از ستون در چندين جدول مختلف استفاده می گردد. در
اين وضعيت، آن اغلب مفيد می باشد به ايجاد Properties در يک جای جداگانه
به طوری که آنها را برای هر جدول به کار ببريم.
پيش فرضها، نقشها و
انواع داده تعريف شده کاربر مکانيزمی را برای ايجاد و نگهداری اين شئی ها
در يک مکان جداگانه فراهم می آورند. برای مثال شما يک مدل پايگاه داده برای
جوابگويی به ارزيابی مشتری می سازيد. شما در ابتدا تصميم می گيريد که
مقدار پيش فرض برای هر سؤالی که جواب داده نشده بايد Unknown"" شوند. اگر
شما يک پيش فرض ايجاد کنيد و پيش فرضها را برای ستون مناسب پيوند دهيد. شما
می توانيد بعداً پيش فرض را به Unanswered تغيير دهيد. بدون هيچ تغييری هر
ستون، آن پيش فرض را استفاده می کند.

شناخت پيش فرضها
توابع پيش
فرض از همان راهی که خصوصيات پيش فرض که شما مشخص می کنيد زمانی که شما يک
ستون در Table Designer ايجاد می کنيد آنها مقاديری هستند که به طور
خودکار به وسيله SQL Server تخصيص داده می شوند. اگر کاربر يک مقدار را
زمانی که سطری را ايجاد می کند مشخص نکند. اگر چه پيش فرض، شئی های سطح
پايگاه داده می باشند که می تواند برای چندين ستونها به کار برده شوند.

ايجادکردن پيش فرضها
از
موقعی که پيش فرض، شئی های مستقل در داخل پايگاه داده هستند، شئی بايد پيش
فرض را ايجاد کند قبل از اينکه شئی بتواند آن را برای يک ستون جدول متصل
سازد.

ايجاد کردن يک پيش فرض
1- پوشه Defaults را از پايگاه داده
Aromatherapy از درختConsole جستجو می کنيم. SQL Server يک ليستی از
Default ها را در قالب Details نشان می دهد. (چيزی در پايگاه داده Sample
وجود ندارد).

2- دکمه Newرا کليک کرده، SQL Server کادر محاوه اي Default Properties را نشان می دهد.

3- در فيلدName ، Default Unknown را تايپ مي کنيم.

4- "Unknown" را در فيلد Value تايپ می کنيم.

5- OK را کليک کرده،SQL Server پيش فرض را ايجاد می کند.

ربط دادن يک پيش فرض به يک ستون
1-
پوشهTables را راهبری کرده، Table Designer را برای جدول Oil با کليک راست
کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و Table Design را انتخاب می کنيم.

2-
يک ستون جديد برای جدولی که Sample ناميده شده اضافه می کنيم. انواع داده
پيش فرض را پذيرفته و طول آن به وسيله SQL Server پيشنهاد می گردد.

3- فيلد Default Valve را برای ستون کليک کرده و سپس dbo.DefaultUnknown را از ليست انتخاب می کنيم.

4- دکمه Save را کليک کردهSQL Server جدول را ذخيره می کند.

قطع پيوند يک پيش فرض
1-
اگر Table Designer برای جدول Oilsاز تمرين قبل باز نيست، آن را به وسيله
کليک راست کردن نام جدول در قاب Pet ail> باز کرده و Design Table را
انتخاب مي کنيم. SQL Server، Table Disdainer را باز مي کند.

2- ستون Sampleرا انتخاب کرده، Table Designerخصوصيات اين ستون را نشان می دهد.

3- dbo.DefaultUnknown را در فيلد Default Value انتخاب کرده و کليد Delete را برای برداشتن مقدار فشار می دهيم.

4- دکمه Save راکليک کرده SQL Server تغييرات برای تعريف ستون را ذخيره می سازد.

شناخت نقشها
نقشها
مانند پيش فرضها سطوح شئی های پايگاه داده می باشند که می تواند برای
ستونها در جداول چندگانه به کار برده شوند. يک نقش Check Constraint موجود
می باشد که مشخص می کند مقادير داده ها در يک ستون مورد قبول می باشند، اما
استفاده از آن بيشتر محدود شده است. يک ستون می تواند چندين Check
Constraintداشته باشد که برای آن به کار برده می شود.
راهنمايی:
مايکروسافت نقشها و توصيه ها را که با Check Constraint جايگزين می شود را
درست نمی داند. اگر چه نقشها هنوز جايگاهشان را در پايگاه داده هایSQL
Server دارند از زمانی که فقط يک وظيفه بتواند برای نوع داده هايی که به
وسيله SQL Server تعريف شده به کار برده شود.
برخلاف Check Constraint ،
يک نقش نمی تواند مبنايی برای يک ستون به طور مستقيم باشد. در عوض،
مقاديری که يک نقش به کار می برد به نقشی که در يک متغيری که فرمت@Variable
Name مي گيرد داده می شود. در مورد متغيرها در Detail در فصل 24 بحث
خواهيم کرد.

ايجاد کردن نقشها
از زمانی که نقشها مانند Defaults
مستقل از شئی های پايگاه داده می باشند، شما بايد آنها را قبل از اينکه شما
بتوانيد آنها را برای يک ستون در جدول به کار ببريد ايجاد کنيد.

ايجاد يک نقش
1-
پوشه نقش را از پايگاه داده در درخت Console راهبری کرده SQL Server يک
ليستی از نقشها در پايگاه داده نشان می دهد. (ليست در پايگاه داده Sample
خالی می باشد)

2- دکمه New را کليک کردهSQL Server کادر محاوره ای را باز می کند.

3- Sample Rule را به عنوان نام نقش تايپ می کنيم.

4- LEN(@Fldalue)>3 را به عنوان متن نقش تايپ می کنيم.

راهنمايی:
به خاطر داشته باشيد LEN يک تابعTransact SQL می باشد که تعدادی از
کاراکترها را در يک متن رشته ای برمی گرداند و اينکه @ قبل از يک بر چسب
عبارتTransact SQL يک متغيــر را نشان می دهد، يک مقدار که برای عبارت داده
می شود. بنابراين در اين حالت نقش Trueمی گردد اگر طول ستون بزرگتر از 3
باشد.
5-OK را کليک کرده، SQL Server کادر محاوره ای Rule Properties را می بندد و نقش را ايجاد می کند.

ربط دادن يک Rule به يک ستون
1-
کادر محاوره ای Rule Properties را برایSample Rule به وسيله دابل کليک
کردن نام Rule در قاب Details باز می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Rule
Properties را نشان می دهد.

2- ستونBind را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ایBind Rule to Columns را نشان می دهد.

3- [dbo].[Oils] را درTable Combo Box انتخاب می کنيم.SQL Server فيلدها را در جدول Oils نشان می دهد.

4-
ستون Sample را در ليست Unbound Columns انتخاب کرده و سپس Add را کليک می
کنيم. SQL Server ستون را به ليست Bound Columns حرکت می دهد.

5- SQL Server کادر محاوره ايBind Rule to Columns را می بندد.
6-OK را مجدداً برای بستن کادر محاوره ای Rule Properties کليک می کنيم.

شناخت User-Defined Data Types
نقشها
و پيش فرضها مکانيزم مفيدی برای نگهداری محدوديتهای پايگاه داده ها می
باشند، اما SQL Server حتی مکانيزم قوی تری در User-Defined Data Typesها
فراهم می آورد. User-Defined Data Types بر مبنای هيچ نوع از پايگاه داده
حقيقی مشخص نمی گردد و شامل مشخصاتی از طول ستون می باشد. به طور کلی نقشها
و پيش فرضها ممکن است به طور انتخابی برای يکUser-Defined Data Types به
کار برده شوند. زمانی که يک ستون بر مبنای يک User-Defined Data Typesايجاد
می گردد، ستون جدول همه خصوصيات مشخص شده را برای آن نمونه به ارث خواهد
برد. زمانی که مشخصات از User-Defined Data Typesتغييرمی يابد،نقشها برای
ستونها بر اساس آن نمونه همچنين تغيير خواهد کرد.
راهنمايی: اگر يک
User-Defined Data Type در پايگاه داده Model ايجاد گردد، همه پايگاه داده
جديد به طور خودکار به آن نوع دسترسی خواهد داشت.

ايجادکردن User-Defined Data Types
User-Defined
Data Types از شئی های پايگاه داده مستقل می باشند و بايد در داخل پايگاه
داده تعريف شوند قبل از اينکه آنها بتوانند به ستونها تخصيص داده شوند.

ايجاد کردن يک User-Defined Data Types
1-
پوشه User-Defined Data Types را از پايگاه داده Aromatherapy راهبری می
کنيم. SQL Server يک ليستی ازUser-Defined Data Types را نشان می دهد (چيزی
در پايگاه داده Sample وجودندارد).

2- دکمه New را کليک کرده SQL Server کادر محاوره اي User-Defined Data Types را نشان می دهد.

3- MySample را به عنوان نام User-Defined Data Types تايپ می کنيم.

4- نوع داده پايگاه را varchar و طول آن را 20 قرار می دهيم.

5- Dbo.Sample Rule را در Rule Combo Box انتخاب می کنيم.

6-
مقادير پيش فرض برای Allow Nulls و گزينه های پيش فرض را می پذيريم و OKرا
کليک می کنيم. SQL Server ، User-Defined Data Types را ايجاد می کند.


تخصيص يک ستون برای يک User-Defined Data Types
1-
Table Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام آن در قاب
Details باز می کنيم و Details Table را انتخاب می کنيم. SQL Server ،
Table Designer را باز می کند.

2- ستون Sample را انتخاب کرده
وMySample را از Data Type Combo Boxرا انتخاب می کنيم. Data Type , SQL
Server را برای MySampleقرار می دهد.
راهنمايی: User-Defined Data Types در پايين ليست Data Type می باشد.

3- دکمهSave را کليک کردهSQL Server جدول را با تعريف جديد ذخيره می سازد.

آموزش SQLserver (بخش نهم)

جداول موقت
جداول موقت مثل
جداول عادی هستند با اين تفاوت که آنها فقط زمانی وجود دارند که از آنها
استفاده می شود. آنها به طور اتوماتيک وقتی که تمام کاربران ديگر با آنها
کاری ندارند توسط Microsoft SQL حذف می شود. نکته: ايجاد يک جدول موقت يک
رويه تقريباً پر هزينه می باشد که مربوط به هزينه منابع Server و چرخه های
CPU می باشد. بسياری از استفاده های مرسوم از جداول موقت هم اکنون می
توانند با استفاده از جدول متغيرها جايگزين شوند.
استفاده از جدول موقت
جداول
موقت با استفاده از همان فرمان Create و Select INTO به عنوان جداول عادی
ايجاد می شوند. بعد از تهيه جدول در سؤال قابل دسترسی به ارتباط خواهد بود.
(اين است که اين يک جدول محلی تهيه شده توسط ارتباط متفاوت نيست)، اين عمل
همچنين مثل جداول عادی قابل استفاده می باشد.

ايجاد جدول موقت محلی
1- دکمه علامت سؤال جديد را روی Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد تا يک پنجره سؤال جديد ظاهر شود.
2- روی دکمه Loud Script روی Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال جعبه پرونده گفتگو را نشان خواهد داد.
3- نسخه خطی Create Local را انتخاب کنيد و Open را کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال نسخه خطی را پر می کند.
4- دکمه Execute Query را در Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال جدول موقت ايجاد می کند.
5- User Table Folder را که در پايگاه داده Tempdb در Object browser می باشد را انتخاب کنيد.
6-
F5 را برای به کارگيری مجدد نمايشگر Object browser فشار دهيد و User
Table Folder را گسترش دهيد. نمايشگر سؤال جدول محلی dbo.# را در ليست نشان
خواهد داد.

ايجاد جدول جهانی موقت
1- بدون بستن پنجره شامل نسخه
خطی Create Local بر روی دکمه New Query روی Query Analyzer Toolbar برای
باز کردن يک پنجره جديد خطی، کليک کنيد.
2- بر روی دکمه Loud Script روی Query Analyzer Toolbar کليک کنيد. Query Analyzer نشانگر جعبه گفتگوی فايل Query خواهد بود.
3- خطی را که در آن Create 6 Loud وجود دارد را انتخاب کنيد و Open را کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال خط انتخابی را Loud می کند.
4- دکمه Execute Query را که روی Query Analyzer Toolbar می باشد را کليک کنيد. Query Analyzer جدول موقت را ايجاد می کند.
5- User Folder Table که مربوط به Tempdb Database در Object browser را انتخاب کنيد.
6- F5 را برای راه اندازی مجدد نمايشگر Object browser فشار دهيد. Query Analyzer نمايشگر dbo##6 Loud Table ليست خواهد بود.

آموزش SQLserver (بخش دهم)

ارتباط دادن جداول


Query
هايی که در فصل 3 بررسی گرديد سطرهايش از يک جدول تکی ترسيم گرديده است
اما Query ها به ويژه می توانند مفيد باشند برای ترکيب ستونهايی از چندين
جدول يا نما که Joining Tables ناميده می شود و آن در شرطهای FROM يا WHERE
از حالت SELECT انجام می گيرد. در اين فصل ما بر روی ايجاد ارتباطها با
استفاده از شرط FROM که روشی توصيه شده است متمرکز خواهيم شد.

شناختن شرط FROM
همان
طوری که ما ديده ايم، ساختار پايه ای از شرط FROM به آسانی نام از يک جدول
يا نما ساده را فراهم می سازد. اما برای دسترسی پيدا کردن به توانايی از
مدل ارتباطی، ما بايد به بازيابی ستونها از جداول چندگانه و نماها در يک
Query خاص قادر باشيم. شرط FROM يک مکانيزمی برای انجام آن با استفاده از
ساختار دستور زير:FROMON
اپراتور پيوند انواع پيوند برای به انجام رسيدن
را تشريح می کند. Server SQL پيوندهای داخلی و خارجی همه نوسانات را
پشتيبانی می کند، همان طوری که در بخش بعدی خواهيم ديد. شرايط پيوند يک
تعبيری می باشد شبيه به ملاک که در شرط WHERE استفاده شده است. آن مشخص می
کند که چگونه سطرها در دو جدول ارتباط خواهند يافت. بيشتر پردازشگرهای ربطی
روی پايه ای از عبارتهای برابری مانند B ستون = A ستون به انجام می رسند.
اما SQL Server هر اپراتور منطقی را پشتيبانی کرده و شرايط پيوند می تواند
به طور دلخواه پيچيده باشد، با عبارات چندگانه پيوند يافته که از حرف ربط
AND يا OR از همان راهی که يک شرط WHERE می تواند ملاک انتخابی چندگانه را
شامل باشد استفاده کند. عبارت پيوند می تواند برای اضافه کردن جداول و
نماهای اضافی برای Query تکرار شود. ساختار دستور برای پيوند جداول چندگانه
عبارت است از: FROM
ON
يک حدود فرضی 256 جدولی برای هر Query وجود
دارد، اما آن به حد زياد غير محتمل است که شما اصلاً نياز به 5 يا 6 نياز
نداريد و 2 يا 3 بيشتر معمول می باشد. در حقيقت اگر شما نياز به اتصال بيش
از 10 جدول در يک Query باشيد، شما بايد به دقت طرح پايگاه داده آن را نگاه
کرده برای اينکه مطمئن شويد که آن به طور صحيح به حالت عادی در آمده است.

ايجاد کردن پيوندها
پيوندها
می توانند در Query Designer با استفاده هر کدام از قاب Grid يا قاب SQL
ايجاد گردند. قاب Grid اغلب آسانتر می باشد اگر شما جداولی که رسماً در طرح
پايگاه داده مربوط شده اند پيوند دهيد، از موقعی که Query Designer پيوندی
بين آنها به طور خودکار ايجاد خواهد کرد. اما به طور معمول قاب SQL با
انعطاف پذيری بيشتر برای شما فراهم می گردد.

نامگذاری شئی ها
زمانی
که شما با يک جدول يا نمای تکی کار می کنيد آنجا می تواند هيچ ابهامی در
حدود منابع از يک ستون نداشته باشد از موقعی که همه نام ستونها در يک جدول
بايد منحصر به فرد باشند. هنگامی که شما برای بار اول کار کردن با چندين
جدول در يک Query را شروع می کنيد يا شما بايد برای مشخص کردن نام ستونها
صريحاً مواظب باشيد. مشخصات کامل برای هر شئی پايگاه داده چهار معرفه را در
بردارد. نام سرور، نام پايگاه داده، نام صاحب، نام شئی. معرفه ها به وسيله
پريودها جداسازی می گردند. بنابراين نام واجد شرايط از جدول Oils در سيستم
من Bunny.Aromatherary.dbo.Oil می باشد. مقداری از شئی ها مانند نماها و
جداول شامل شئی های ديگر می باشد. برای رجوع به يکی از اين شئی های گنجانده
شده (در اين حالت، ستونها). شما به آسانی نام آن را به نام شئی ضميمه می
کنيد. نام واجد شرايط کامل از ستون OilID از جدول Oils
(Bunny.Aromatherapy.dbo.Oils.Oil ID) می باشد. خوشبختانه شما فقط نياز به
مشخص کردن کافی از درجه بندی ابهام اجتناب پذير داريد.
در يک Query مبنی
بر يک جدول تکی، برای مثال نام ستون به وسيله خودش دارای مشخصات کافی می
باشد. اگر يک Query به بيش از يک جدول مربوط گردد، اگر چه جداول دارای
ستونهايی با يک نام باشد. شما بايد نام جدول را در نام شئی (Object)
Oils.OilID , OilPropertise.OilID که تمايز را به طور کامل روشن می سازد
لحاظ کنيد.

پيوندهای داخلی
بيشترين فرمهای رايج پيوند يک پيوند
داخلی می باشد. يک پيوند داخلی فقط آن سطرهايی که شرايط پيوند TRUE را باز
می گرداند باز خواهد گرداند.

پيوند دو جدول با استفاده از قاب دياگرام
1-
Query Designer جدول Oils را به وسيله کليک راست کردن نام آن در قاب
Details باز کرده روی جدول Open رفته و همه سطرهای بازگشتی را انتخاب می
کنيم.

2- قاب دياگرام را به وسيله کليک کردن دکمه قاب دياگرام روی نوار ابزار Query Designer نشان می دهيم.

3- دکمه Add Table را روی نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. Query Designer کادر محاوره ای Add Table را نشان می دهد.

4- جدول PlantTypes را در ليست جدول انتخاب کرده و Add را کليک می کنيم. SQL Server جدول را به Query اضافه می کند.
5- Close را برای بستن کادر محاوره ای Add Table کليک می کنيم.

6- دکمه قاب SQL را در نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. Query Designer قاب SQL را نشان می دهد.

7- علامت * را بعد از کليد واژه SELECT حذف می کنيم.

8-
دکمه قاب SQL را در نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. (OK را کليک
کرده اگر Query Designer يک متن خطا درباره ساختار دستور SELECT نشان دهد).
Query Designer قاب SQL را پنهان می سازد.
مهم: زمانی که شما Query
Designer را باز می کنيد، حالت SQL معمولاً * را انتخاب می کند. انتخاب
کردن ستونهای مشخص در قاب دياگرام سبب می شود که آنها به ليست ستون اضافه
شوند. مايکروسافت آن را به صورت يک خصيصه در نظر می گيرد.

9- در قاب دياگرام ستونهای OilID و OilName را در جدول Oils و ستون PlantType را در جدول PlantType انتخاب می کنيم.

10-
دکمه Run روی نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer مقادير Planttype را برای هر Oil نشان می دهد.


ارتباط دو جدول به وسيله قاب SQL
1- قاب دياگرام را پنهان کرده و قاب SQL را به وسيله کليک کردن دکمه ها روی نوار ابزار Query Designer نشان می دهيم.

2- حالت SQL موجود را با عبارت زير جايگزين می کنيم.


SELECT Oils.OilID,Oils.Oil Name,PlantParts.PlantPart
FROM OilsINNER Join
PlantParts ON Oils.PlantPartID=PlantParts.PlantPart ID

3-
دکمه Run را در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer مقاديرها برای هر سطر Oils Plant Part را نشان می دهد.


ارتباط جداول چندگانه با استفاده از قاب دياگرام
1- قاب SQL را پنهان کرده و قاب دياگرام را نمايش می دهيم.

2- دکمه Add Table را روی نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. Query Designer کادر محاوره ای Add Table را نشان می دهد.

3- جدول Planttypes را در ليست جداول انتخاب می کنيم. Add را کليک کرده SQL Server جدول را به Query اضافه می کند.
4- Close را برای بستن کادر محاوره ای Add Table کليک می کنيم.

5- در قاب دياگرام ستون Planttype را در جدول Planttypes برای اضافه کردن ستون به Query کليک می کنيم.

6-
دکمه Run در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer هر دوی ستونهای PlantPart و Planttype را برای هر Oil نشان
می دهد.


ارتباط جداول چندگانه با استفاده از قاب SQL
1- قاب دياگرام را پنهان کرده و قاب SQL را نشان می دهيم.
2- عبارت SELECT موجود را با عبارت زير جايگزين می کنيم.


SELECT Oils.Oil ID.Oils.Oil Name.odors.odor
FROM Oils
INNER Join Oilodors on Oils.OilID=Oil odors.OilID
INNER Join odors on Oilodors.odor ID=odors.odorID

3- دکمه Run را در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.

4- پنجره Query Designer را می بنديم.

ارتباطات خارجی
بعضی
مواقع شما می خواهيد که يک Query همه سطرها يک يا چندين جدول را باز
گرداند، خواه آنها سطرهای ارتباطی در جداول ديگر داشته باشند و يا خير. که
با استفاده از يک ارتباط خارجی به انجام رسيده که می تواند سه گونه باشد:
چپ، راست و کامل. يک ارتباط خارجی همه سطرهايی از جدول چپ در شرط JOIN و
فقط آن سطرهايی از جدول راست برای اينکه شرايط ارتباط TRUE می باشد را باز
خواهد گرداند.
دستور ساختار برای يک ارتباط خارجی عبارت است از:
FROM Left Table Left Outer Join Right able on
برای
مثال عبارت SELECT زير، همه سطرها در جدول Oils را باز می گرداند و مقادير
PlantPart از جدول آنجايی که PlantPart مشخص شده جفت می شود. آنجا سطرهای
ارتباطی در جدول Plant Parts وجود ندارد و Query ، Null را به عنوان مقدار
PlantPart برای آن سطر باز می گرداند.


SELECT Oils.Oil Name.Plant Parts.Plant Part
FROM Oils Left Outer Join
Plant Parts on Oils.Plant Part ID=Plant Parts.Plant Part ID

يک
ارتباط خارجی سمت راست مقابل يک ارتباط خارجی سمت چپ می باشد. آن همه
سطرها از جدول راست در شرط JOIN را باز می گرداند و مقادير ارتباطی را از
جدول چپ ارتباط می دهد. نظر به اينکه يک ارتباط کاملاً خارجی همه سطرها از
دو جدول را با هم هماهنگ می سازد آنجايی که امکان پذير باشد.

ايجاد کردن يک ارتباط خارجی چپ با استفاده از قاب دياگرام
1-
Query Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در
قاب Details باز کرده، روی جدول Open رفته و همه سطرهای بازگشتی را انتخاب
می کنيم.
2- قاب دياگرام را نشان می دهيم.

3- دکمه Add Table را در نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. Query Designer کادر محاوره ای Add Table را نشان می دهد.

4- Cautions و Oil Cautions در ليست جدول را انتخاب و سپس Add را کليک می کنيم. Query Designer جدولی برای Query اضافه می کند.
راهنمايی:
شما می توانيد يک ارتباط خارجی چپ با دو جدول ايجاد کنيد. ما حالت سوم را
در ايجاد استفاده می کنيم با جدول OilCautions که به عنوان يک جدول الحاقی
عمل می کند که ارتباط چندگانه بين Oils و Cautions را حل می کند.
5- Close را برای بستن کادر محاوره ای کليک می کنيم.

راهنمايی: شما می توانيد جداول را در قاب دياگرام برای پاک کردن نمايشگر درج کنيد.

6- دکمه قاب SQL را در نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. Query Designer قاب SQL را نشان می دهد.

7- علامت * را در کليد واژه SELECT حذف می کنيم.

8-
دکمه قاب SQL را در نوار ابزار Query Designer کليک می کنيم. (OK را کليک
کرده اگر Query Designer يک متن خطا درباره ساختار از عبارت SELECT نشان
دهد) Query Designer قاب SQL را پنهان می سازد.
مهم: زمانی که شما Query
Designer را باز می کنيد عبارت SQL پيش فرض معمولاً * را انتخاب می کند.
ستون ويژه که در قاب دياگرام انتخاب شده سبب می شود که آنها برای ليست ستون
اضافه شوند. مايکروسافت اين را به عنوان يک ويژگی در نظر می گيرد.

9- در قاب دياگرام، ستونها از OilName و OilID را از جدول Oils و ستون Caution را از جدول Cautions برای خروجی انتخاب می کنيم.

10-
دکمه Run را در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer فقط آن Oils که Cautions دارد را نشان می دهد.

11-
خط ارتباطی بين جداول Oil Cautions و Oils را به وسيله کليک کردن آن انتخاب
می کنيم و سپس دکمه Properties را در نوار ابزار Query Designer کليک می
کنيم. Query Designer کادر محاوره ای Join Properties را نشان می دهد.

12- All Rows From Oils را انتخاب می کنيم.

راهنمايی:
همه سطرها از Oil Cautions يک ارتباطی خارجی سمت راست ايجاد خواهد کرد و
هر دوی گزينه ها را انتخاب کرده که يک ارتباط کامل خارجی ايجاد می کند.
13- Close را برای بستن کادر محاوره ای کليک می کنيم. Query Designer خط ارتباطی را برای انعکاس مشخصات ارتباطی جديد تغيير می دهد.

14-
دکمه Run در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer همه سطرها در جدول Oils را نشان می دهد و مقادير از جدول
Cautions را ارتباط می دهد.

ايجاد يک ارتباط خارجی سمت راست با استفاده از قاب SQL
1- قاب دياگرام را پنهان کرده و قاب SQL را در Query Designer نشان می دهيم.

2- حالت SELECT موجود را با عبارت زير جايگزين می کنيم.


SELECT Oils.Oil Name.Properties.Property
FROM Oils
Right OUTER JOIN Oil Properties on
Oils.Oil ID=Oil Properties.Oil ID
INNER JOIN Properties on
Oil Properties.Property ID=Properties.Property ID

3-
دکمه Run را در نوار ابزار Query Designer برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer شامل همه سطرها از جدول Oil Properties با مقادير ارتباطی
از جدول Oils می باشد.

4- پنجره Query Designer را می بنديم.

UNIONS
آخرين
نوع از ارتباط به صورت Union شناخته می گردد. يک Union نتايجی از دو عبارت
SELECT متمايز را در داخل يک تنظيم از سطرها ترکيب می کند. ارتباطات داخلی
و خارجی ستونهايی از دو جدول درگير شده در يک سطر تکی را با هم ترکيب می
کند يک Union سطرهايی از دو جدول در يک ستون تکی را به هم ترکيب می کند.
شما می توانيد تصور کنيد که تنظيمات دو سطر را گرفته و يکی را در بالای
ديگری باز گردانيد. اگر چه قاعده اصلی از سطرها باز گردانده شده به وسيله
شرط ORDER BY مشخص می گردد. ساختار دستور يک Union از پيوندها متفاوت می
باشد. يک Union ساختار دستوری به صورت زير دارد:


SELECT FROM
UNION [All]
SELECT FROM
[ORDER BY ]

شما
می توانيد بسياری از حالتهای UNION SELECT را همان طوری که شما برای يک
Query دوست داريد اضافه کنيد. (اين موضوع برای 256 جدول محدود می باشد) اما
همه عبارتهای SELECT بايد همان تعداد از ستونها را از انواع سازگار يا
شبيه در همان دستور باز گرداند. اولين عبارت SELECT نامهای ستون را مشخص
خواهد کرد و شرط ORDER BY از آخرين عبارت SELECT دستور Sort را تعيين خواهد
کرد. به طور پيش فرض، SQL Server سطرهای چندگانه ای از نتايج را از يک
Union Query برمی دارد. اگر شما Union All را مشخص کنيد، ولی سطرهای
چندگانه حفظ خواهد شد.

ايجاد کردن يک UNION
1- Query Designer را
به وسيله کليک کردن جدول Properties در قاب Details باز کرده روی جدول
Open رفته و همه سطرهای بازگشتی را انتخاب می کنيم.
2- قاب SQL را نشان می دهيم.

3- حالت SQL موجود را با عبارت زير جايگزين می کنيم.


SELECT Property Table AS Table Name.Property ID AS ID
Property AS Quality From Properties
UNION
SELECT odor Table.odor ID odor From odors
ORDER BY Quality

4-
دکمه Run در نوار ابزار Query Designer را برای اجرای Query کليک می کنيم.
Query Designer نتايجی از دو عبارت SELECT را با هم ترکيب می کند.

آموزش SQLserver (بخش یازدهم)

ايجاد کردن Check Constraint

شناخت Check Constraint
يکی
از مهمترين بازرسی های طراحی پايگاه داده يکپارچه سازی داده ها می باشد.
قاعده يکپارچگی داده ها تضمين مي کند که داده های ايجاد شده در پايگاه داده
اگر درست نباشد حداقل قابل قبول می باشد. چندين سطح از يکپارچگی داده ها
وجود دارد. در درس 7 ما درباره يکپارچگی رابطه ای مطالعه کرديم که تضمين می
کند اجتماع بين جداول ايجاد و به طور صحيح نگهداری می گردند.
Check
Constraintsبرای اجرای دو فرم اضافی از يکپارچگی پايگاه داده استفاده می
شود. domain Integrity و entity Integrity . در اصطلاحات رابطه ای که
Domain محدوده ای از مقاديری است که يک ستون می تواند داشته باشد. نوع داده
های يک ستون يکی از ويژگيهای از يک Domain می باشد، اما تعريف نوع داده
معمولاً کافی نيست. برای مثال، يک ستون Smallint می تواند شامل مقادير صحيح
از 768/32- تا 767/32 می باشد که ممکن نوع داده مناسبی برای يک ستونی که
شامل سالی است که يک کارمند مدرک دانشگاهي را در دريافت می کند باشد. اما
حدود اصلی مقادير ستون Year Degree Awarded بيشتر محدود شده و بين 1900 و
سال جاری می باشد. شما از يک Check Constraints استفاده می کنيد، برای
تخمين اينکه هيچ کس به طور واقعی مقادير 1543 يا 2075 را به عنوان مقدار
ستون وارد نمی کند. Entity Integrity Constraints جامعيت از موجودی خودش را
اجرا می کند. مهمترين محدوديتهای يکپارچگی موجوديت آن است که هر موجوديت
Entity Integrity بايد به طور واحد قابل شناسايی باشد. اين محدوديت به
وسيله مشخص کردن يک کليد اصلی برای جدول انجام می گيرد. يکپارچگی موجوديت
همچنين می تواند درگير ارزيابی شرطی از چندين ستون در يک جدول باشد و اين
نوع از محدوديت اغلب بيشتر با استفاده از Check Constraints انجام می گيرد.
برای مثال، اگر يک جدول شامل ستونهای کشور و ايالت باشد شما ممکن از يک
Check Constraints برای مشخص کردن اينکه ارزش ستون State ، "AZ" معتبر می
باشد فقط اگر ستون Country شامل مقادير USA باشد. Check Constraint به
عنوان Boolean Expressions شناخته می شود يک Boolean Expressions برای
مقادير True يا False ارزيابی می گردد. Boolean Expressions را در درس 13
می آموزيم. در اين درس ما از عبارت LEN()>=4 استفاده می کنيم. LEN يک
تابع Transact-SQL می باشد که تعدادی کارکترهای يک رشته را برمی گرداند.
بنابراين عبارت LEN()>=4 ارزش آن اگر شامل 4 يا بيشتر کارکتر باشد ارزش
آن True و اگر کمتر از 4 باشد ارزش آن False می گردد.


ايجاد کردن Check Constraint)
مانند
ايندکس ها و پيوندها شما می توانيد Check Constraints را با استفاده از
کادر محاوره ای Properties از Table Designer ايجاد کنيد.
1- Table
Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب
Details باز کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL
Server را باز می کنيم.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL
Server کادر محاوره ای Table Designer Properties را با صفحه خصوصيات
Constraints Check نشان داده شده باز می کنيم.

3- New را کليک کرده Ck-Oils , SQL Server را به عنوان نام محدوديت پيشنهاد می دهد. برای اين مثال اين نام را می پذيريم.

4- Len(Oil Name)>=4را به عنوان عبارت محدوديت وارد می کنيم.

راهنمايی:
اگر شما يک Check Constraint جديد را ايجاد می کنيد و مراقب نيستيد که آيا
داده های موجود متابعت می شوند، شما می توانيد بگويد به SQL Server که از
ايجاد کردن داده به وسيله چک نکردنCheck Existing Data On Creation از
محدوديت چشم پوشی کند.
5- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Designers Properties Table را می بندد.
6-
دکمه Save را کليک کرده SQL Server کنترل می کند که همه سطرها در جدول
باCheck Constraint مواجه می شوند و سپس محدوديت را ذخيره می کنيم.

مديريت Check Constraints
به
عنوان بخشی از طرح پايگ اه داده، Check Constraints نبايد تحت شرايط نرمال
نياز به مقدار زياد نگهداری داشته باشد. شما آنها را يکباره تعريف کرده
زمانی که پايگاه داده را ايجاد می کنيد. اگر چه طرحهای پايگاه داده به
تدريج تغيير خواهد کرد. تغييرات Check Constraints تغيير خواهد کرد.
Enterprise Manager نگهداری محدوديتها را آسان می سازد.

تغيير دادن Check Constraint
Table
Designer مکانيزمی برای تغيير متن از يک Check Constraint از همان کادر
محاوره ای که شما برای ايجاد آن استفاده کرديد فراهم می کند.

تغيير متن محدوديت
1-
اگر Table Designer برای جدول Oils هنوز از تمرين قبل باز نمی باشد به
وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details آن را باز کرده وDesign
Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Sarver را باز می کند.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL Sarver کادر محاوره ایTable Designer را با صفحه خصوصيات Check Constraint باز می کند.

3- اطمينان حاصل کنيد کهCk – Oilsدر Constraint Combo Box انتخاب شده نشان داده شده است.
4- متن محدوديت را برایLEN (Oil Name )>2 به عنوان عبارت محدوديت جديد تغيير می دهيم.

5- Close را کليک کردهSQL Server کادر محاوره ایTable Designer’s Properties را می بندد.
6-
دکمه Save را کليک کرده SQL Server همه سطرها در جدول را که با Check
Constraint جديد مواجه است را کنترل کرده و سپس محدوديت را ذخيره می سازد.

نگهداری Check Constraints
مانند ديگر خصوصيات جدول ديگر، Check Constraints در کادر محاوره ای Properties ازTable Design نگهداری می گردد.

تغيير نام يک Check Constraints
1-
Table Designer برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب
Details باز کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL
Server را باز می کنيم.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL
Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصيات
Check Constraint نشان داده شده باز می کند.

3- Ck-Oils را در فيلد Constraint Name انتخاب کرده و آن را به Ck-Deleteme تغيير می دهيم.

4- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
5-
دکمه Save را کليک کردهSQL Server همه سطرها در جدول که باCheck
Constraint مواجه شده اند را کنترل می کند و سپسConstraint ذخيره می گردد.

حذف يک Check Constraint
1-
Table Designer برای جدول Oils را به وسيله کليک راست کردن نام جدول در
قاب Details باز کرده و جدول Design را انتخاب می کنيم. Table Designer ,
SQL Server را باز می کند.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL
Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصياتCheck
Constraint نشان داده شده باز می کنيم.

3- اطمينان حاصل کنيد که
Ck-Deleteme در فيلد محدوديت انتخاب شده می باشد و سپس Delete را کليک می
کنيم. SQL Server محدوديت را برمی دارد.

4- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
5- دکمه Save را کليک می کنيم. SQL Server محدوديت را برمی دارد.
6- Table Designer را می بنديم.