نامه آکادمیک استاد عبدولی به حضرت آیت الله خامنه ای

افراد حرفه ای تاریخ عضویت : 2011-07-12

نقل از : سیاست رداز

بسمه تعالی شانه

محضر حضرت آیت الله خامنه ای

سلام علیکم

پیرو نامه نخست اینجانب که بعید می دانم به دست شما رسیده باشد،عرض می نمایم که این دومین نامه حقیر به حضور حضرتعالی می باشد؛ با ذکر این تفاوت که نامه نخست در موضوع پروژه های علوم انسانی نگاشته شده بود و این نامه موضوع خاص دیگری را تعقیب می نماید و مشخصا مربوط به حوزه سیاست و عملکردهای سیاسی نظام می شود.

بر هر انسان خردمند و منصفی که سواد سیاسی درست را در کنار بینشی جامع داشته باشد واضح و روشن است که نظام "خمینی نهاد" انقلاب ایران بزرگترین نظام از نظر تئوری می باشد که بالاترین قابلیت را در عملیاتی شدن و مرحله اجرایی دارا است.بطوریکه در مرحله اجرا هیچ گونه مانعی در ذات تئوریک آن به جهت سنخیت یافتن نظام تئوریک و نظام عملی وجود ندارد.

با این وجود طبیعی بوده و هست که در مرحله اجرا به سبب حضور متغیرهای انسانی و اجتماعی ،نواقصی(بسیار جزئی و اندک) مشاهده شود که این امر در هر پروژه ای که با جامعه انسانی مرتبط باشد صادق است.

۞ اما چرا این نواقص اخیرا در نظام جمهوری اسلامی ایران بیش از حد معمول و پیش از حد عرفی بوده که از یک نظام اسلامی،آنهم در بستر فرهنگی غنی ایرانی انتظار می رود؟

نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس جهان بینی حاکم بر آن دارای اصولی ثابت بوده که لایغیر می باشد. این اصول با تکثیر در تمام پیکره نظام ،حضوری ذاتی داشته و تغیر آنها از نظر سیستمی منجر به تغییرهای بنیادی و به وجود آمدن آشوب های فکری و به تبع آن اجتماعی می شود.

۞ چرا برخی از اصول تغییر می یابند و یا برای تغییر نشانه گذاری می شوند و یا محو کردن آنها برای جریانات مخالف نقطه اشتراک می شود؟

یک نظام سیاسی ،خواسته ـ ناخواسته باید خود را با مقتضیات روز که بر اثر اصل پویش در "جمع زیستی" به وجود آمده است ،هم آهنگ نماید که این هماهنگی در دو مرحله صورت می پذیرد:

1- تعریف و تاویل مفاهیم در توانمند کردن به جهت پاسخگویی به اقتضائات

2- لحاظ کردن این قابلیت در ساختار مدیریتی

این تغییر در بخش اصول لا یتغیر روی نمی دهد بلکه در بخش ابزاری ،تمهید و اعمال می شود.

آنچه امروز در مورد نظام جمهوری اسلامی ایران در این مقطع دارای اهمیت است :

1- به روز نبودن ساختار مدیریتی

2- غیرعلمی بودن مفاهیم مدیریتی

3- غیراسلامی بودن برنامه های مدیریتی

4- غیربومی بودن راهبردهای مدیریتی در بخش های مختلف

5- و هزار مود دیگر

به عنوان مثال:

در ایران امروز ،دستگاه سیاسی از نظر ساختاری و عملکردی ،فاصله زیادی با مقتضیات روز دارد و این امر باعث بسیاری سردرگمی های سیاسی از سوی مسولین در پاسخگویی به مطالبات بستر اجتماع بوده و عدم علم کافی به موضوع و نیز نداشتن قانون مطلوب در رابطه با موضوع، موجب عملکردهای ناشیانه و متحجرانه از سوی مسولان و به طبع و تبع ،واکنش طبیعی جامعه در مقابل آن شده است.

در این به هم ریختگی ،مشاهده می شود که مسولان برای پاسخ به مطالبات :

1- به روش های منقضی عمل می نمایند.

2- در راهکارها به روش نقطه ای وارد عمل می شوند که اثر مقطعی دارد و فاقد ارزش سیستمی می باشد.

3- نوعی از مصلحت های مخرب را تجویز می نمایند که شکلی از ایزوله کردن را در قبال طیف هایی از جامعه تعقیب می نماید که عواقب خطرناک آن بر هر انسان فهیمی مشخص است.

4- بیشتر مسولان همیشه بدنبال عامل خارجی برای مسائل داخلی بوده اند و این امر را ساده ترین راه برای توجیه یافته اند که در واقع نوعی انفعال و فرافکنی بحساب می آید.در حالیکه وجود دشمن خارجی برای نطام جمهوری اسلامی ایران ،یک امر کاملا بدیهی و پذیرفته شده می باشد که البته همیشه نمی تواند به عنوان علت اصلی نشانه گذاری شود چرا که مسائل داخلی از علل داخلی منبعث شده و بطور طبیعی واکنش علت خارجی و همسویی آن با علت داخلی هرگز نمی تواند مهر تاییدی بر اصل بودن علت خارجی باشد و این مساله در بررسی های روانشناختی سیاسی ،پدیده ای کاملا طبیعی به حساب می آید.

لذا علت را باید از عملکرد درون نظام پی گیری نمود که متوجه بخش ساختاری و نیز عملکرد عنصر انسانی می شود.

در راستای این امر ،حقیر مدت طویلی است که ساختارابزاری و عملکردی نظام را مورد بررسی سیستمی و آکادمیک قرار داده که در نهایت این بخش را فاقد توانایی در پویش همزمان با مقتضیات زمان دانسته و نیز آن را فاقد قابلیت در شناخت "پویش " و معادله های نو پدید می دانم که می بایستی سالها پیش این به روز رسانی در ساختار آن اعمال می شد.

متاسفانه این واقعیت را باید پذیرفت که امروز در ایران، اسلام فقط تبدیل به یک ابزار برای محافظه کاری شده است؛

1- حفظ موقعیت ها با شعار اسلام مداری

2- تخریب مخالف و منتقد با تفسیر من در آوردی از اسلام

3- تفسیرهای شخصی از خط امام

4- ابزار قرار دادن اصول و ارزش ها با نیات غیراصولی و غیر ارزشی

5- .....و سیستمی گسترده از بی خردی ها که باعث آبروریزی هایی به اسم اسلام شده و می شود.

و من امروز این واقعیت را پذیرفته ام که دین من،شریعت من و آرمانهای انقلاب من در خطر است و اگر کسی خلاف آن را ادعا نماید :

1- یا در جامعه ایران زندگی نمی کند

2- یا پذیرش این واقعیت منافع او را در خطر می اندازد.

3- یا شعوری در حد یک احمق دارد

اما مشکل از کجاست؟

آیا بر علیه ما قیام کرده اند؟

خیر

کسی را توان شوریدن بر ما نبوده و نیست بلکه ما امروز ندانسته و نا خواسته

،نامحرمان را بر پست های کلیدی گماشته ایم

آری امروز ارزشهایی را که لشکر ها خون و ایثار فدای آن شده در محکمه عملکردهای نابخردانه ی عناصری نامحرم،نشان اتهام گرفته است؛ چرا؟

نامحرم یا بیسواد؟

اینکه مسولان ناشایست جزء نامحرمانند یا بیسوادها بستگی به این دارد که نامحرم را چکونه تعریف نماییم.

در هر صورت هر تفسیری از نامحرم که داشته باشیم ،مسولان ناشایست در دودسته قرار می گیرند:

1- بیسوادها

2- نامحرم ها

آنچه که قابل تامل است ضرر و صدمه ایست که این دو طیف به پیکره نظام وارد می آورند؛نامحرم با نفاق خود و بیسواد با جهالت خود و البته بین این دو هیچکدام را نمی توان بر دیگری ترجیح داد.

آنچه که عیان است،این دو گروه مخرب به یک شیوه عمل می کنند و در اکثر موارد عملکرد آنها به سختی قابل تفکیک است؛یکی دانسته و دیگری ندانسته و البته هردو در یک مسیر.

با ارعاب و تهدید نمی شود یک نظام را اداره کرد:

این یک قاعده تجربه شده و بدیهی است که هرگز یک نظام سیاسی- اجتماعی را نمی توان با ایجاد ارعاب و تهدید و یا برخورد فیزیکیِ متحجرانه مدیریت نمود چرا که در این میان یک رابطه مستقیم بین عملکرد و بازخورد عکس وجود دارد به این معنی که شدت ارعاب و تهدید مساوی خواهد بود با شدت عکس العمل و تقابل به مثل؛و این دقیقا عکس و مقابل آن چیزی است که مسولان به دنبال آن هستند.

مسائل مملکت با کدخدا منشی و نصیحت فروشی برخی مسولان قابل حل نیست.

صاحب واقعی یک نظام اسلامی در وهله اول خداوند بوده و در مرتبه بعد مالکیت آن در قالب یک نظام الهی تحت عنوان "نظام امام و امت" به مردم و امام یا جانشین او واگذار شده است که در این میان هر نهاد و بنیادی غیر از این دو عنصر بنیادی، فاقد اصالت بوده و در صورت اعتقاد و عملکرد خلاف این،خیزش و تضاد و تناقض را در جامعه بوجود می آورد. به این معنی که بجز ملت و رهبری ،هر نهاد دیگری فقط یک "اعتبار" محسوب می شود که از اصالت ذاتی بی بهره بوده و فلسفه وجودی آن صرفا جهت خدمت و تقویت نظام "امام و امت" (در اینجا مشخصا ملت- حوزه قلمرو اقتدار) است.

به عنوان مثال قوای سه گانه در سیاست اسلامی ،نهادهایی اعتباری محسوب می شوند که در راستای "ساختار راهبردی" به جهت نظام اصیل "امام و امت" داری ارزش است در غیر اینصورت جدای از اعتباری بودن،فاقد مشروعیت می باشند.

بطور کاملا طبیعی ،چنانچه رفتارسیاسی – مدیریتی "نهادهای اعتباری" و عناصر انسانی مرتبط ، چیزی خلاف آن را القاء نماید ،بطور ذاتی حس تقابل ملت با نظام را برمی انگیزد و این یک امر نا مبارک نیست بلکه "ذاتی نظام سیاسی اسلام" و نه بلکه ذاتی نوع جوامع بشری است و در جای خود یک ودیعه و هدیه الهی به انسان برای آزادی و آزادگی جامعه ی او در مقابل تشکیل نظام استبدای است.

در یک نظام سیاسی - اسلامی که "مردم سالاری دینی" بزرگترین راهبرد مدیریتی آن محسوب می شود،هرگاه عده ای از عناصر انسانی در قالب پاره ای نهاد های اعتباری که ما بین امام و امت قرار گرفته اند،با رفتارهای غیراصیل ،به این راهبرد اصیل (منشعب از "اختیار دلیل اصالت") خدشه ای وارد نمایند طبیعتا باید انتظار واکنش مردمی و خیزش طوفانی از طرف جامعه را داشت در غیر اینصورت آن جامعه را باید یک جامعه مرده دانست که امیدی به حیات و هدایت آن نیست.

مردم بزرگ و شریف ایران که به گواهی تاریخ خردورزترین مردمان بوده و هستند از گذشته های دور تا کنون براساس فرهنگ اصیل و آموزه های ارزشی ادیان توحیدی و در نتیجه آن متاثر از یک فرهنگ عالی نهادینه شده ،همیشه به اصل پیشوا،رهبر،جلودار،سردار،پیشدار،بزرگ، ،سالار،بزرگ،ریش سفید، انسان کامل و حضور یک عنصر انسانی لایق که در صدر امور قرار گیرد،اعتقاد و التزام عملی داشته و دارند و در طول تاریخ ملت ایران بدون رهبر و پیشوا نبوده است که در جریان پیروزی انقلاب این مردم این واقعیت را در پیروی هوشمندانه و طوفانی خود از حضرت امام (ره) یک بار دیگر عملا به نمایش گذاشتند. طبق آموزه های سیاسی اسلام این نشانه ضرورت سنجی و خردورزی مردم یک جامعه است لذا بیراه نیست که بپذیریم مردمان ایران در هزاره های قبل هم ولایتمدار بوده اند.

ولی در عصر حاضر که اصل ولایت فقیه یک اصل اصیل و مترقی به حساب می آید و همان راس نظام امام و امت و در واقع فلسفه وجودی آن را تشکیل می دهد بر اثر عقب ماندگی نظام ساختاری ،بازو ها و نهادهای اعتباری و نیز عدم آگاهی عناصر انسانی به فلسفه وجودی هر نهاد ،حجمه ای از شبهات ،ایرادات و انتقادات را بوجود آورده است که از دیدگاه منصفانه ،بسیار امیدوار کننده و قابل توجه است(از نظر علمی می بایستی این وضعیت بوجود می آمد) اما متاسفانه همانطور که حضرتعالی استحضار دارید بر اثر تبعات همان نواقص ،نهاد ها و عناصر انسانی ،قدرت و شناخت درست در مدیریت صحیح این رویدادها را نداشته و باعث آشوب فکری دامنه داری شدند .

قطعا آرامش های ارعابی نشانه های خوبی برای بقاء یک نظام سیاسی نیستند بلکه در پی این آرامش ها که مولود بیسوادی هستند ،آتش هایی در حال جان گرفتن بوده که گاه در فرصت مقتضی بنیاد یک نظام را ریشه کن می کنند.

امروز در بستر انقلاب ما،جریانت،اقدامات و رفتارهایی از سوی نظام مشاهده می شود که مسولین ،این امور را برای ثبات و تقویت نظام تشریح می کنند؛اما بنده به عنوان سرباز خط امام (ره) با قاطعیت عرض می نمایم این رویکرد مسولان دقیقا در راستای تضعیف و نابودی نظام قرار دارد و البته مسولان نمی دانند. ۞ وَهُم لایَعلَمون

و این نه احساس است؛بلکه حقیقت محض است و باز آنها نمی دانند.

بصیرتی که حضرتعالی از آن نام می برید در جمع مسولان وجود ندارد و اینکه وجود ندارد اغراق نیست بلکه عین واقعیت است.

برخی از نهادها و مسولان خیال می کنند که اگر مردم خفه شوند وضعمان خوب است و مملکتمان در مسیر عالی در حال جریان است غافل از اینکه نجواهایی امروز اگر شنیده نشوند ،فردا فریادهایی طوفانی خواهند بود که قدرت کنترل آن از عهده هر کسی خارج است چرا که هر نجوایی ، زمزمه خصومت و دشمنی نیست. اکثر نجواها از روی دلسوزی و رصد مشکل و در نتیجه تهدید ارزش ها و اصول است که در جای خود "ارزش" محسوب می شوند اما آنگاه که ارزش ها به ضد ارزش تعریف شوند ،شاکله نظام حاکم به عنوان دشمن و استبداد ،برای عامه مردم هدف گذاری می شود.

امروز بسیاری از رفتارهای مدیریتی مسولان ،الگو برداری از غرب و ممالک سلطه بوده که هیچ تناسب و سنخیتی با نظام سیاسی اسلام ندارد و صرفا تنها هنر این عزیزان بیسواد ،عجین کردن آن با یک بسمه الله و یک ژست روشنفکرمآبانه و مدافع نظام و از جایگاه مدعی است که این رفتار باعث خشم مردم فهیم می شود.

در این میان فهم و شعور به بسیاری مباحث بنیادی از قبیل فرهنگ ،تمدن،مذهب،راهکار و راهبرد در برنامه عملکردی مسولان فاقد ارزش سیستمی و هارمونیک بوده و بجز تخریب مبانی بنیادی نظام ،دستاورد دیگری به همراه نداشته است و اگر شفاف تر بخواهیم مساله را تشریح کنیم ، تعویض یک یا چند و حتی تمام عناصر انسانی ،به صرف،منجر به حل مساله نمی شود بلکه سیستم عملکردی دارای ایراد بنیادی است که با مدیریت های نقطه ای سامان پیدا نخواهد کرد و بیشتر باعث هدررفت منابع مادی و معنوی شده و یک شبهه جای شبهه دیگر و در نهایت یک آشوب جای یک آشوب دیگر را خواهد گرفت و سلسله خیزش و سرکوب و یا بهتر بگویم جنبش و سرکوب ،همچنان تکرار خواهد شد.

●اگر امروز در ایران مردم به عدالت موجود اعتراض دارند

●اگر بسیاری از مفاهیم بنیادی مورد شک و شبهه قرار گرفته و می گیرد

●اگر احساس می شود که نظام دچار ریزش شده است

●اگر هر نهاد و سازمانی ساز خود را می زند

●اگر آموزش و پرورش کشور غیر اسلامی و غیر علمی است

●اگر وزارت علوم نخبه کشی می کند

●اگر فوتبال ایران ضعیف و پر حاشیه است

●اگر هنر راه خود را می رود و نظام راه خود

●اگر صدا و سیما مورد اعتراض مردم است

●اگر عملکرد مسولان صدیق نظام زیر سوال می رود

●اگر وزارت بهداشت و درمان غیراسلامی است

●اگر اداره جات به مانند ارباب با مردم رفتار می کنند

●اگر اعتقادات مرد مورد شک و شبهه قرار قرگفته

●اگر صنعت پیشرفت می کند اما تفکرات بنیادی پایین می آید

●اگر شعار می دهیم که وضع مردم خیلی خوب است اما واقعیت خلاف آن است

●اگر به روحانیت توهین می شود در حالیکه در نظام ما روحانیت هیچکاره است و منزوی شده اند

●اگر استاد دانشگاه ما به اندازه یک پیرزن درس نخواده پشتکوهی فهم و شعور ندارد

●اگرادب و اخلاق اسلامی ـ ایرانی از بین مسولان و به تبع اون از جامعه رخت بربسته است

●اگر مناظره بین منتقد و مدافع به فوش و بد و بیراه ختم می شود

●اگر همیشه باید تاوان اختلافات سیاسی اشخاص نامحرم را مردم بدهند

●اگر فِرَق و ادیان ساختگی از سوی برخی افراد مورد استقبال قرار می گیرد

●اگر من امروز مجبور می شوم که بگویم بیش از دیگران سواد سیاسی دارم

●اگر یک دانشمند برای استفاده از نبوغش باید به جنگ با درهای بسته برود

●اگر یک استعداد اقتصادی در مسیری ورزشی قرار می گیرد

●اگر یک نخبه سیاسی به یک مسیر اقتصادی هدایت می شود

●اگر یک نبوغ هنری مجبور به کارهای غیرهنری می شود

●اگر یک آدم فکری در کارهای یدی قرار می گیرد

●اگر مسیر استعدادها را جریانات اداری تعیین می کند نه خود آن استعداد

●اگر یک زن مجبور است بجای شوهرش کار کند

●اگر یک مرد مجبور شده است که کارهای زنانه انجام دهد

●اگر نخبه کشی امروز دستاورد عملکرد ها است

●اگر امروز خانما و دختران سرزمینمان هم معتاد شده اند

●اگرمصرف مواد مخدر دخترها و خانم های کشورمان امروز بیش از پسرها و آقایان است

●اگر درصد ازدواج پایین آمده و طلاق خود را بالا کشیده است

●اگر ازدواج ها خیلی زود مهر طلاق می خورند

●اگر طرح حجاب می دهند اما ناموفق است

●اگر حرف از ولایت می زنند اما توهین،حبس،ارعاب و تجاوز به حقوق ملت را با دفاع از ولایت اشتباه گرفته اند(واین یعنی ندانسته ،ریشه ولایت را نشان گرفتن)

●اگر هیچ مسولی نمی تواند آزادی را تشریح کند و توضیح منظقی بدهد

●اگر بین اسلام من و اسلام مسولین مملکتم تضاد و نه بلکه تناقض وجود دارد

●اگر من سواد دارم اما یک بیسواد مدرک سوادم را تایید می کند

●اگر خوب بودن را آدم های بد به من دستور می دهند

●اگر مسولین نمی دانند که انتقاد باعث سازندگی و نشانه پویایی جامعه است

●اگر مسولین نمی دانند که اگر نظامی منتقد نداشته باشد رو به زوال و نابودی است

●اگر مسولین نمی دانند و نمی توانند سیستم انتقاد را مدیریت کنند

●اگر امروز من به عنوان فرزند خمینی کبیر و سرباز نظام به وضعیت کشور و عملکرد نامطلوب و مخرب آن انتقاد کاملا علمی و آکادمیک دارم

●اگر من می دانم که مسولین نمی دانند

●اگر من مجور می شوم که بگویم "من"

●اگر برخی افراد جامعه به یقین می رسند که خودسرانه باید قانون را اجرا کنند و البته حق دارند و کار آنها مورد تایید خداوند است

●اگر هیچ چیز با هیچ چیز نمی خواند

●اگر یک نفر به خاطر مسائل خانوادگی،خیلی راحت جماعتی را به قتل می رساند

●اگر در جامعه امروز ما مجرم ها هم مدعی می شود و البته حق هم دارند

●اگر در نبود بینش و بصیرت،مسولین واکنش مردم به عملکرد نادرست خود را فقر فرهنگی می دانند

●اگر مسولین نتوانسته و نمی توانند فرهنگ را مدیریت نمایند

●اگر ما دانش های بومی نداریم که مطابق با فرهنگ خودمان باشد

●اگر من اصولگرا هستم اما منتقد عملکردهای به اصطلاح اصولی

●اگر اصولگرایی امروز معنی تحجر می دهد

●اگرسواد اصلاح طلب ها از من اصولگرا بیشتر است

●اگر اصولگراها از نظر تفکرات بنیادی بیسواد هستند

●اگر ما یاد گرفته ایم که فقط بگوییم اصول اما قدرت دفاع روزآمد از آن نداریم

●اگر اصلاح طلب ها دو دسته اند اما کسی نمی داند:

1ـ یک دسته اصلاح طلب "اصول محور" ند

1- دسته دیگر اصلاح طلب لائیک

●اگر ما اصلاح طلبی را مخالف نظام می دانیم در حالیکه نمی دانیم

●اگر ما امروز در مسیر خودزنی قرار گرفته ایم و نمی دانیم

●اگر ما خیال می کنیم که اگر بگویم فقط اصول ؛همه چیز درست می شود در حالیکه خراب تر می شود

●اگر ما اصول اصلی خودمان را قربانی جانبداری های شخصی و احساسی کرده ایم و صد البته اشتباه کرده ایم

●اگر در مملکت ما عده ای خیال می کنند که اسلام متعلق به آنهاست

● اگر ساختاراشتغال در کشور ما غیر اسلامی است

●اگر تفکیک جنسیتی امری مطلولب است ولی مسولین لوازمات و بسترسازی آن را نمی دانند و فقط اصل موضوع را نگاه می کنند پس شبهه ناک می شود

●اگر بیشتر جوانان نماز نمی خوانند

●اگر ..........

همه این موارد و هزاران مورد یگر که به وجود آمده و می آید؛همه با توجه به بستر موجود،اگرچه ناهنجارند اما این موارد معلولات بهنجار علل ناهنجارند.

و اما برای مدیریت آنها هرگز نمی توان به شکل نقطه ای و مجزا عمل کرد و بر خلاف عملکرد مسولان ،همه این موارد از یک منبع واحد مشروب هستند و راه مدیریت مطلوب آنها هم یک دستورالعمل واحد است نه متعدد و پراکنده.

سیستمی بودن ذاتی آفرینش است:

۞ والبته آنها نمی دانند.

تمام ساختار خیر و شر و کل هستی ،همه و همه طی یک فرآیند سیستمی رخ داده و جریان آن از مبداء به معاد نیز ،چه در مسیر خیر و شر،فقط به شکل سیستمی انجام می شود؛ اما گاه یک سیستم به علت عدم توانایی مدیریت یک عنصر نوپدید یا غیرهمسنخ در مسیر "تبدیل سیستم" قرار می گیرد بطوریکه ذات سیستمی بودن آن ثابت، اما در مسیر دیگری(مطلوب به نامطلوب یا به عکس) جاری می شود.

یک سیستم در دو صورت آگاهانه و ناآگاهانه،وضعیت سیستمی بودن خود را بطور ذاتی حفظ می کند.

زمانیکه یک سیستم در همراه کردن عنصرهای مختلف الطریق ناتوان شود،در آن سیستم ،موقعیت بحران بوجود می آید که در صورت اتخاذ حالت انفعالی ،آن سیستم(در اینجا نظام سیاسی) در حالت "انقلاب" قرار می گیرد.

والبته :۞ هم لایعلمون

ابتدایی ترین دستورات و آموزه ها و نیز راهکارها و راهبردها سیستمی، در آموزه های دینی موجود است.

البته سواد و بینش به سیستم و عملکرد آن ،نیاز به کنکاش،پژوهش،بینش و مجاهدت بسیار دارد که این اتفاق به ندرت روی می دهد.

از بارزترین نوع و مصداق ع می توان به رهبری و مدیریت انقلاب ایران توسط حضرت امام اشاره نمود که جامع ترین انقلاب(قلب یک سیستم به سیستم دیگر) در تاریخ معاصر می باشد.

رفتارهای وانمودی:

رفتارهای وانمودی مسولان،گزارشات لوکس و بسیار قلمبه ای با هدف خوش آمد حضرتعالی و تقلا برای حفظ جایگاه خودشان،رفتارهای لوس و سرتا پا تملق ایشان، یک تابلوی خنده دار و در عین حال چندشناک را پیش روی ملت تصویر می کند؛ از دیدگاه علمی(روانشناسی برتر) این رفتارها دلیلی کاملا بدیهی ،منطقی و علمی بر بیسوادی،نالایقی و بی کفایتی مسولان است.

از نظر علم روانشناسی سیاسی(تاسیس بنده) مسولی که تمام فکر و ذکرش عالمانه و بینشمندانه باشد و تمام سرمایه های فکری و ذهنی خویش را مصروف رفتار و خدمت صادقانه نماید از نظر تملق و چاپلوسی بی استعداد است. حال آنکه بسیاری مسولان استعدای شگرف در تملق و خودشیرینی دارند اینگونه افراد،غیرکاردان،غیرعالم،غیرمسول و بی سواد هستند لذا برای نظام مضر و مخرب می باشند و به فرموده مولایمان علی (ع) :

جلوس این افراد در صورت به همراه داشتن هزینه های کلان هم که شده،از قیامشان بهتر است.

بر همین اساس حقیر بر اساس تخصصم (مهندسی سیاست) پیشنهاد می نمایم در صورت صلاحدید حضرتعالی ، در نهاد رهبری مرکزی فرادولتی به عنوان " مرکز عالی مهندسی سیاسی"تاسیس گردد.

مختصری از طرح پیشنهادی:

جمهوری اسلامی ایران

نهاد رهبری

مرکز عالی مهندسی سیاسی اسلام

این مرکز "دانش محور" بوده و بدور از تمام ناملایمات فکری و حزبی، جویای رهیافت علمی به موضوعات،پدیده ها،عملکردها،مطالبات،برنامه ها و تصمیم گیری ها ؛ سعی در کنکاش،تبیین و تشریح پیکره سیاست در تطبیق شکل آکادمیک آن با مبانی و منابع یقینی دارد.

براین اساس دارای بازوهای شناختی متعدد در تمام دانش ها بوده که هر امری را پس از پالایش جامع،عیار می زند.

در این مرکز مجموعه دانش ها دارای اولویت بوده که فقه سیاسی عالی ترین مرتبه آن بحساب می آید.

این مرکز یک مرکز" باز" به حساب آمده که در اختیار یک نوع و یک طرز تفکر نبوده و اصل مشارکت به عالی ترین شکل در موجودیت آن قابل مشاهده است.

از این روی حالت انحصاری تفکر در آن دخول ندارد. به طوری که می توان این مرکز را از یک روی "نهاد مدیریت مشارکت" دانست.

نتایج:

1- پاسخگو بودن

پاسخگوی مطالبه حضور تمام خواسته های فکری و اعتقادی است که در نهایت با بررسی علمی و تطبیق یقینی،مهر پذیرش یا رد خواهد زد با این تفاوت که نتیجه، شکوِه و اعتراض در پی نداشته و معیار و ملاک، علم و اثبات علمی است.

1- دولت در سایه:

مطالبه "دولت در سایه" یکی از خواسته های تفکرات مختلف برای حضور در کنار دولت بوده که با نظارت پاسدار حدود باشند که البته در حالت عادی آن زیاد عملی به نظر نمی آید اما در قالب این طرح "دولت در سایه" فقط یکی از دستاوردهای مهم می باشد که بدون دخالت در کار یک دولت به بهترین شکل تحقق می یابد.

3 - تمرکز نخبگان

در این مرکز تمام نخبگان واقعی حضور می یابند و عملا دانش محوری در فرایند مدیریت، هنجارسازی می شود.

4-عملیاتی شدن فقه سیاسی:

در ایران امروز، فقه سیاسی منزوی شده است و بسیاری از عملکردهای مسولین که منجر به واکنش اجتماعی می شود نتیجه این انزوای مخرب است.

فقه سیاسی زمانی رشد و توسعه پیدا خواهد کرد که کاربردی شود و البته در حال حاضر در نظام ما این امر وجود ندارد و در صورت عنایت به آن ،مشکل اساسی آن است که مسولان نمی توانند و یا با آن همان برخوردی را می کنند که با پروژه های علوم انسانی در پیش گرفته اند که فقط انحصار تریبون ها و پست هایی را رقم می زند که در آن افکاری کودکانه و کلیشه ای در قالب های لوکس و فریب دهنده دانشگاهی ارائه می شود و تا قیام موعود فقط درجا می زنند.

در این طرح،ففه سیاسی حضور و باروری فعال می یابد بطوریه بسیاری از بخش های نظام اعتقادی و سیاسی که در حال حاضر راکت مانده اند،شکوفایی می یابند. در بستر این مرکز اتفاق بزرگی که می تواند روی دهد،"عملیاتی شدن فقه سیاسی" است.

5- اتحاد

پیوند حوزه،دانشگاه،احزاب،اصناف،افکار،حضور تریبون جامعه مدنی و تمام پیکره جامعه در یک پایانه ی غیر انحصاری و در عین حال اساسی و دارای جایگاه ساختاری،ابتدایی ترین و بنیادی ترین دستاوردی که در پی دارد، اتحاد و همبستگی است.

جایگاه و موقعیت ساختاری:

این نهاد به نوعی پایانه تمام مطالبات مردمی از تمام طیف های فکری بود که در سیستم علمی و منشور تحلیلی خود تجزیه و آنالیز آکادمیک می شود که از این روی به شکلی رسمی مطالبات تریبون جامعه مدنی را دریافت و در حالتی "منطق مابین" با نظارتی باز و همگانی "عیار زنی" و در صورت پذیرش،پردازش ساختاری می شود.

این مرکزبه سبب فرا دولتی بودن، در کار هیچ کدام از قوای سه گانه دخالت نداشته بلکه پشتوانه علمی برای آنها به حساب می آید و نتایج عملکرد آن بخصوص در بررسی های علمی و پژوهش های واقعی و قابل ارائه و دفاع در گستره ای باز و شفاف ،پس از عبور از دستگاه فقی ،می تواند ملاک تصویب،اجرا و ضمانت شود.

نکته دیگر اینکه،با رشد و توسعه و نیز حضور نخبگان واقعی، این مرکز می تواند تبدیل به بزرگترین مرکز مهندسی سیاسی در جهان اسلام شود.

پروژه های تولید علوم انسانی اسلامی که تا کنون سرمایه های مادی و معنوی زیادی از مملکت را تباه نموده و هیچ دستاوردی به همراه نداشته است می تواند زیر مجموعه این مرکز بوده و به صورت مرکزی مدیریت شود که زیر نظر حقیر در کم ترین زمان ممکن به نتیجه مطلوب برسد.

تنها شخصی که می تواند پروژه های علوم انسانی را مدیریت نماید فقط شخص بنده می باشم و لاغیر.

تمام تحصیلکرده های علوم انسانی در ایران ؛اساتیدی هستند بی بدیل که فقط بلدند طرح تحقیق بنویسند یعنی در اوج بیسوادی قرار دارند.

با پاسداشت یاد و خاطره امام راحل و شهدا و نیز تمام علماء و فرهیختگان و نیز درود به محضر تمام عناصری اینچنین که در حال حاضر سرمایه های این مملکت بحساب می آیند؛بنده باید عرض نمایم در حال حاضر در ایران اسلامی ،حقیر تنها شخصی بوده که به تمام زوایای سیاست اسلامی(در رویکرد علمی و سیستمی)، بیش از دیگران و جامع تر و راهبردی تر از دیگران تسلط دارم و در بیان این مطلب قبل از هر چیز به درگاه خدا پناه می برم و نیز بر اساس رسالت خود با هیچ احدی از کسانیکه ادعای سواد سیاسی در چهارچوب نظام اسلامی دارند، اغماض و مسامحه نداشته و تمام تفکرات کپی شده وسست بنیان آنها را به مناظره می کشانم.

در بحث علوم انسانی هم به شکل کلی بنده تنها صاحب نظر و نیز تنها آگاه به روش تولید این علوم بوده و این آمادگی را داشته که برای تمام نخبگان واقعی دوره های آموزشی برگزار و روند تولید در این حیطه از علوم را به شکل مرکزی مدیریت نمایم.

در ایران امروز ما، هرکس هر استعداد و تخصصی را که دارد باید آن را جار بزند تا بازار ارزشها جولانگاه نامحرمان نشود.

و این خود برتر بینی و خود نمایی نیست،این یک رسالت است.

دیگران هم اگر می توانند ادعا نمایند.

برای جلوگیری از اطاله بحث،عرض می نماید تشریح این طرح گسترده بوده و در این فرصت اندک نمی گنجد که زمانی بیشتر و وسعتی گسترده تر می طلبد.

البته این طرح می تواند به اشکال دیگری نیز اجرایی شود که جزئیاتی جدای از جزئیات مطروحه باشد.

برای یک حرکت بنیادی در پاکسازی عوامل مخرب و جریان یک نهضت به جهت قرار گرفتن در مسیر درست انقلاب،اگر تمام نخبگان و نهادها بسیج شوند هرگز نتیجه مطلوب کسب نمی شود چرا که تمام عملکرد و کارنامه جریانات مشابه در پروژ های همسنخ با موضوع نشان از ناتوانی و نشدن دارد و علل واضح و روشن آن ،عدم سواد سیاسی در به روز بودن و در به روز کردن سیاست اسلامی است

بطوریکه سیاست اسلامی ما امروز یک سیاستِ مشوش و غیر اسلامی می باشد.

با یک سیاست غیر اسلامی که فقط اسم اسلامی بودن را یدک می کشد ،نمی توان پایدار ب

» نامه آکادمیک استاد عبدولی به حضرت آیت الله خامنه ای
» تصاویر با سایز بالا از حضرت آیت الله خامنه ای
» زندگی نامه کامل حضرت محمد (ص)
» پیامک های تسلیت شهادت حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها)
» زندگی نامه کامل دعائی، حبیب الله