کمی درباره اسکندر مقدونی، پایان بخش سلسله متمدن هخامنشی

اسکندر مقدونی بین سال های ٣۵۶ تا ٣٢٣ پیش از میلاد مسیح می زیست. او در غرب مشهور به «اسکندر کبیر»، و در ایران مشهور به "اسکندر گجسته (ملعون)" است.

از آنجا که در یونان قدیم و میان رومیان مرسوم نبوده که پادشاهان را با استفاده از اعداد ترتیبی نام ببرند، او به اسکندر پسر فیلیپ شهرت یافت.


اسکندر در ژوئیه ی سال ٣۵۶ پیش از میلاد و در شهر پِلا به دنیا آمد.

پدر اسکندر، فیلیپ یا فیلیپوس بود که نخست پادشاه مُلُس‌ها بود. ملس ها مردمانی بودند که در حوالی یونان می زیستند. فیلیپ در جنگی که با یونان کرد پیروز گردید و پادشاه مقدونیه و تمام یونان شد. در این جنگ که در محل خرونه(Cheronee) روی داد دو سپاه به هم رسیدند و در پگاه صبح طرفین صف آرایی کردند. فیلیپ فرماندهی جناح راست را به پسرش اسکندر داد و معاونان ممتاز را خود را در کنار او جا داد. فرماندهی جناح چپ را هم خود به عهده گرفت. در این جنگ که طولانی بود تعداد زیادی از هر دو طرف کشته شدند و سرانجام پدر اسکندر در این نبرد پیروز شد.
همچنین لازم به ذکر است که نام مادر اسکندر، اُلَمپیاس بود.

اعتیاد اسکندر به الکل گاه باعث می‌شد در حال مستی حتی نزدیکترین افراد، از جمله یکی از نزدیکترین دوستانش را به قتل برساند؛ و یا این که مجموعه تخت جمشید که از بزرگ‌ترین میراث دنیای قدیم بود را به آتش بکشد. گفته شده که اسکندر در تمام عمر خود بنایی با شکوه، همچون تخت جمشید را ندیده بود و به دلیل حسادت به این بنای باشکوه آن را به آتش کشید. البته آن چیزی که بیشتر به واقعیت نزدیک است این است که اسکندر همانند سایر یونانیان باستان به اشتباه گمان می کرد که خشایارشا در حمله به یونان آکروپولس و آتن را به آتش کشید و از این رو اسکندر به تلافی، تخت جمشید را سوزاند.


اسکندر در لشکر کشی‌های خود به آسیا، در زمان داریوش سوم به سرزمین هخامنشیان حمله کرد و سپاهیان ایران را شکست داد. نامدارترین سردار ایرانی که در برابر اسکندر مقاومت کرد آریو برزن نام داشت که در چند نبرد پیاپی در برابر اسکندر مقاومت کرد اما سرانجام شکست خورد و کشته شد. از این رو اسکندر توانست که بر آخرین پادشاه هخامنشی برتری یابد.