جايگاه زن در ايران باستان

انديشه‌ي ايراني که برپايه‌ي سرشت نيک خود و انديشه هاي زردشت پديد آمده بود، به خوبي مي‌دانست که زن و مرد باهم برابر و در کنار‌يکديگرند. کريستن سن، خاورشناس بزرگ دانمارکي مي‌گويد: «رفتار مردان نسبت به زنان در ايران باستان همراه با نزاکت بود. زن چه در زندگي خصوصي و چه در زندگي اجتماعي از آزادي کامل برخوردار بود». افزون بر اين، در فرهنگ ايراني، انبوه نام هاي زيباي گل ها و بوي گل ها و زيبايي گل و درخت و جان و جهان را که بر دختران مي‌نهند، با هيچ فرهنگ و هيچ زبان و کشور ديگر نمي‌توان برابر کردن، و اين همه به نشانه‌ي احترامي است که در انديشه‌ي ايراني براي دختر رواست و جايگاه والايي که زن از آن برخوردار بوده است.[۱]

مراجع





۱. بريان، پير. امپراتوري هخامنشي، مهدي سمسار ، فصل ۷

۲. جنيدي، فريدون. حقوق جهان در ايران باستان

۳. راوندي، تاريخ اجتماعي ايران، حکومت هخامنشيان

۴. کخ، هايد ماري. از زبان داريوش، برگردان پرويز رجبي، فصل۶5. Jahanian, Darius. "Iranian Woman in the Avestan period", circle of ancient Iranian studies
6. Price, Masoume. "Women in Ancient Iran", circle of ancient Iranian studies