چه كسى موبایل دوربین دار را ابداع كرد؟

نخستین نمونه تجارى موبایل دوربین دار به وسیبه شركت شارپ ژاپن ساخته
شد، فیلیپ كان در ساخت این گوشى با شركت شارپ همكارى داشت. این گوشى J-SH04
نام داشت و به وسیله آن مى شد از طریق اینترنت عكس ها را ارسال كرد.

اما داستان اختراع گوشى موبایل دوربین دار به وسبه آقاى كان هم شنیدنى و جالب
است: در واقع فكر اصلى اختراع موبایل دوربین دار نه در اختراع مطالعه به
فكر كان رسید و نه در دفتر شركت استارفیش، محل چنین فكر بكرى اتاق انتظار
یك بیمارستان بود!

همسر آقاى كان -سونیا لى- براى وضع حمل به بیمارستان آمده بود و در حال
گذراندن ساعات زایمان خود بود كه ۱۸ ساعت به طول كشید، كان مشغول دلدارى
دادن همسرش بود، ولى خانم لى در آن ساعات پردرد حوصله صحبت ها و دلسوزى هاى
كان را نداشت. پس آقاى لى مجبور شد روى یك نیمكت بنشیند و انتظار بكشد. وى
لپ تاپ، موبایل و دوربینش را همراه آورده بود.



با دیدن تجهیزاتش ناگهان به این فكر افتاد كه چقدر مسخره است كه براى
به اشتراك گذاشتن عكس ها با دوستانش مجبور باشد مراحل طولانى گرفتن عكس،
ارسال آن به هارد کامپیوتر
و بعد میل كردن عكس ها را به دوستانش انجام دهد،چقدر مى شد اگر با فشار یك
دكمه مى شد عكس گرفت و همزمان آن را به گوشى موبایل دیگران فرستاد.در همان
حال كه همسر كان مشغول زایمان بود، خود وى روى ایده اش مشغول كار شد، سخت
افزار وسایلش را دستكارى كرد وكدنویسى را هم شروع كرد.



وقتى دختر
كان به دنیا آمد وى توانست با وسایل دستكارى شده اش یك عكس را به صورت بى
سیم به دوستانش بفرستد.كان در حال كار روى اختراعش ناگفته نماند كه خانم
سونیا لى كه ما اختراع موبیل هاى دوربین دار را تا حدى به زایمان طولانى وى
مدیون هستیم، خود یك پژوهشگر و موسس شركتى است كه در زمینه صنایع بى سیم
فعالیت مى كند.



وى همچنین طراح خوبى هم به حساب مى آید و نمونه هایى از كارهاى وى را
در اینجا ببنید.نخستین بار موتورولا علاقه پیدا كرد كه شركت استارفیش را
بخرد و بخت آن را داشت كه نخستین شركتى باشد كه گوشى موبایل دوربین دار به
بازاز مى فرستد ولى این شركت در آن زمان مدیرعامل جدیدى پیدا كرده بود و
دوره آشفته اى را طى مى كرد و در حال كار روى یكى از پروژه هاى ناموفق بود.
پس كان شركت جدیدى به نام LightSurf ایجاد كرد و با همكارى شارپ، نخستین
نسل گوشى هاى موبایل دار را روانه بازار كرد.

موبایل هاى دوربین دار و تأثیرات اجتماعى
جورج اورول در رمان ۱۹۸۴ مى گوید كه مردم مجبورند به خاطر نظارت همیشگى
دوربین هاى دولت ها، رفتار دلخواه دولت ها را داشته باشند ولى گویا این
روزها مردم باید مواظب دوربین هاى سایر شهروندان باشند كه در بسیارى موارد
در حكم یك دوربین جاسوسى هستند، در واقع این مردم هستند كه جاى دولت هاى
مورد نظر اورول را گرفته اند.همچون سایر پدیده هاى فن آورى این دوربین ها،
كاربردى متضادى پیدا كرده اند.



در عین حال كه امروزه این دوربین ها كه وضوحى چند مگاپیكسلى یافته اند
نقش زیادى در پیشگیرى از جرم، روزنامه نگارى شهروندى و فعالیت هاى تجارى
ایفا مى كنند مى توانند تهدیدكننده حریم شخصى و كپى رایت باشند و به عنوان
یك وسیه مدرن چشم چرانى voyeurism هم مورد استفاده قرار گیرند.



در ۱۷ ژانویه ۲۰۰۷ شهردار نیویورك برنامه اى را اعلام كرد كه بر اساس
آن شهروندان مى توانند صحنه هایى را كه از جنایات با دوربین موبایل گرفته
اند مستقیما به شماره تلفن پلیس بفرستند.

در ایالات متحده بردن گوشى هاى موبایل دوربین دار به اماكنى همچون پنتاگون،
مدرسه ها، تئاتر و موزه ها ممنوع است. در آوریل ۲۰۰۴ دولت عربستان سعودى
ورود این نوع گوشى ها را ممنوع كرد ولى دسامبر همان سال، ورود این گوشى ها
را آزاد كرد.



در كره جنوبى و ژاپن، همه گوشى هاى دوربین دار باید طورى تولید شوند
كه هنگام گرفتن عكس صداى قابل شنیدنى از خود خارج كنند.در ایران هم عكس ها و
ویدئوهاى گرفته شده با دوربین موبایل بارها به صورت گسترده خبرساز شده
اند، زمانى هم صحبت از پلیس موبایل بود كه با فاصله كوتاهى تكذیب شد.