خلیج فارس لانه زنبورهای تندروی دریایی ایران

خلیج فارس لانه زنبورهای تندروی دریایی ایران

شناورهای تندرو دکترین عملیاتی ‌مؤثر ایران در سال های پایانی جنگ تا به
امروز در عرصه دریا بوده است. این شناورها امروزه به تسلیحات پیشرفته و
متنوعی مجهز شده اند.



به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پس از نتایج موفق بدست آمده در
عملیات کربلای5 که در آن عراق با همه گونه آمادگی اطلاعاتی، تسلیحاتی و
لجستیکی حضور داشته و ایران دو هفته قبل از آن عملیات ناموفق کربلای4 را
بدلیل ارسال اطلاعات ماهواره ای به دشمن توسط آمریکا پشت سر گذاشته بود،
کشورهای پشتیبان عراق، وارد مرحله جدیدی در حمایت های خود از صدام شده و
به رویایی مستقیم با ایران اقدام کردند. بیشترین نقش فعال در این مرحله را
آمریکایی ها ایفا کردند بطوری که ایجاد مشکلات در مسیرهای صادرات و واردات
دریایی، حمله به کشتی های ایرانی، ورود به آب های سرزمینی ایران، حمله به
سکوهای نفتی، انهدام ناوهای جوشن و سبلان و از همه بیشرمانه تر، ساقط کردن
یک فروند هواپیمای مسافربری ایرباس با 290 نفر انسان بیگناه از آن جمله
اقدامات است.

از سه میلیون سهمیه مصوب ایران، تنها حدود ١٠٠ هزار بشکه تولید مى شد
و با اینکه قیمت نفت در دنیا بالاى ٢٠ دلار بود، نفت را با قیمت ٦ دلار از
ایران می خریدند و این از لحاظ عملى و روانى تأثیرات نامطلوبی بود.

بعد از عملیات کربلاى٥ حضور آمریکایى ها بسیار متفاوت تر از قبل شد.
در اوایل سال ٦٦ ، تعداد ٨٥ ناو و شناور آمریکایى در جنگ با ایران عمل مى
کرد در حالیکه تا پیش از این سال حدود 10 فروند بود و در این مقطع حساس
مسئولیت به سپاه واگذار شد تا در این منطقه به اقدامات متقابل و دفاع دست
بزند و شکل گیرى نیروى دریایى سپاه با حضور آمریکایى ها همزمان شد. در این
مقطع شناورهای عراقی بسیار کم دیده می شد اما حضور ناوهای آمریکایی
پرتعداد بوده و به حالت رویایی مستقیم به همراه پشتیبانی هوایی تبدیل شده
بود.

با توجه به اینکه تجهیزات دریایی ایران پیش از انقلاب همگی غربی بوده
و هیچ گونه ارتقاء بومی سامانه ای نداشتند، سطح توانمندی و نقاط ضعف آنها
کاملاً برای دشمن شناخته شده بود. بنابراین نیاز بود تا با وسائل متفاوتی
و روش بومی با دشمن مقابله می شد.

بدین ترتیب با استفاده از قایق های تندرو، در سال 66 اقدامات متقابل
علیه آمریکایی ها آغاز شد. در آن زمان قایق های تندرو که شاید معروفترین
آنها قایق های «عاشورا» باشند، تنها به مین های دریایی، پرتابگرهای راکت
12 تایی 107 میلیمتری با حداکثر برد 8.5 کیلومتر و تیربارهای 12.7
میلیمتری مجهز بودند و راکت انداز آر پی چی و یا موشک های دوش پرتاب سطح
به هوا نیز در آنها مشاهده می شد. البته در آن دوران برای کاهش خطای شلیک،
راکت ها از فاصله نزدیک به سمت کشتی های دشمن شلیک می شدند.

در نمونه هایی از قایق های تندروی آن زمان حتی توپ بدون عقب نشینی
106 نیز نصب شده بود که از کارایی ترکیب آنها با قایق ها در عمل، اطلاع
چندانی در دست نیست.



به گزارش مشرق آمریکایی ها در واکنش به این راهبرد جدید، کمی کند و با
احتیاط عمل نمودند که به دلیل ناشناخته بودن ماهیت آن بود. با این رویکرد،
ایران توان مقابله به مثل را بدست آورده و تا انتهای جنگ تحمیلی هر زمان
که دشمن ضربه ای وارد می کرد، توان مقابله به مثل در کمتر از یک ساعت وجود
داشت.

از اسفند ماه 65 تا پایان جنگ حدود 100 عملیات مقابله به مثل اجرا
شد. در ابتدا به ازای هر 6 کشتی مورد تهاجم ایرانی، یک کشتی دشمن مورد
تهاجم قرار می گرفت، در سال 66 این نسبت یک به یک شد و در سال 67 به ازای
هر دو کشتی ایرانی به سه کشتی دشمن حمله می شد. در تمام این مدت آمریکایی
ها با بیش از 80 کشتی و حدود 500 هواپیمای نظامی در منطقه، موفق به توقف
این عملیات های قایق های تندرو نشدند. بدین ترتیب استفاده از قایق های
تندرو به عنوان دکترین عملیاتی بسیار کارآمد،‌ مؤثر و کم‌هزینه در نبردهای
دریایی مطرح و تثبیت گردید. در واقع قایق‌های تندرو به قدری موفق بودند که
شکل گیری نیروی دریایی سپاه بر اساس آنها صورت گرفت و این موفقیت همچنین
باعث تحول در دکترین‌ حوزه‌های مختلف شد.

ضربه زدن به ناو یک میلیارد دلاری و بالگردهای پیشرفته و انهدام چندین شناور آمریکا از نتایج این گونه عملیات های دریایی بود.

ایده قایق‌های تندرو به همراه ایمان،‌ اراده و پشتکار رزمندگان برای
مقابله با ناوهای غول‌پیکر آمریکا مطرح شد و وجود خود را به آنها تحمیل
کرد و باعث شد که خود آمریکایی‌ها اعتراف کنند در مقابل مقاومت رزمندگان
ایرانی در دریا شکست خوردند و قایق‌های تندرو فصل جدیدی را در محاسبات
دشمن ایجاد کرد.

با توجه به لزوم وجود یک نگاه جامع به حوزه هایی که مجموعه نظامی
کشور به آن وارد می شود رویکرد علمی و مهندسی به قایق های تندرو نیز در
دستور کار قرار گرفت.

هرچند قایق های تندرو در سایر نقاط دنیا مورد استفاده قرار می گیرد
ولی آنچه در ایران اتفاق افتاده و تولید علم محسوب می‌شود، شناورهای
تندرویی است که در شرایط مختلف دریا پایداری داشته و توانایی حمل و
بکارگیری انواع سلاح‌ را دارند.

امروز نیز دکترین دریایی اکثر کشورهای مطرح، برگرفته از تئوری های
دریایی آمریکا بوده و با توجه به سرمایه گذاری این کشور در راستای
راهبردهای تعریف شده خود و پیشرفت های فناوری دریایی این کشور، با این
راهبردها و تعاریف، عملاً احتمال پیروزی در رویایی دریایی با این کشور
چندان بالا نخواهد بود.

کشورهای فرامنطقه ای با نگاه راهبردی عمیق خود به دریا، حتی پیش از
کشف مقادیر عظیم انرژی در منطقه خاورمیانه، تسلط بر دریا و تنگه های مهم
را تسلط بر کل دنیا می دانستند و پس از پایان جنگ جهانی دوم، منطقه خلیج
فارس هرگز از حضور کشورهای بیگانه و گسترش فیزکی آنها در پهنه دریا خالی
نبوده است. بدین ترتیب دریا، یک منطقه تقابل راهبردی بین قدرت ها بوده و
گرانترین و پیشرفته ترین تسلیحات در این عرصه برای کنترل میدان های مورد
نظر بکارگرفته می شود.

با توجه به شرایط جغرافیای کشور با وجود مناطق دریایی در شمال و جنوب
ایران، عرصه دریا یکی از محورهای استراتژیک دفاعی ما است و از اینرو لازم
است در دریا قدرتمند باشیم و توانایی نبرد پیروزمندانه را در دریا به دست
آوریم.

با توجه به اینکه در عرصه نبردهای دریایی، پدیده ها حالت ایستا
نداشته و نبرد دینامیک و پویا می باشد، به اندازه ارزش سامانه ها، نیروها
نیز ارزش دارند به همین دلیل شناورهای تندرو به همراه نیروهای آموزش دیده
بومی که با دریا بزرگ شده اند، یکی از مهمترین بخش های سیاست دفاعی-رزمی
کشورمان است.

به گزارش مشرق، پس از جنگ تحمیلی، تلاش برای به خدمت گرفتن بهترین
شناورهای تندروی دنیا در کنار توسعه بومی آنها و فناوری های کاربردی نظیر
سلاح، ادوات ناوبری و مسیریابی و سامانه های مخابراتی امن آغاز شد و با
روندی بی توقف و رو به رشد، ادامه یافت. استفاده از آخرین سامانه های
الکترونیکی ساخت داخل مانند سامانه های کشف و ردیابی سیگنالی و بیسیم های
دیجیتال در شناورهای تندرو و اتصال به سامانه های جامع نظارت و ردیابی
اهداف از جمله این فعالیت ها می باشد که به خوبی ارزش خود را در فضای مدرن
رویایی دریایی اثبات نموده است، بطوریکه در سال جاری، پس از کشف یک
زیردریایی ناشناس در حوالی تنگه هرمز، قایق های تندرو به سمت محل حرکت
کرده و با قرار گیری بر بالای این زیردریایی، در فرکانس کانال ارتباطی خاص
آن، پیام های اعلام هویت را منتقل نمودند که با درخواست زیردریایی مبنی بر
فاصله گرفتن قایق ها از محل برای به روی آب آمدن زیردریایی و برافراشتن
پرچم(به جای اعلام هویت از طریق پیام) روبرو شدند و با رؤیت پرچم آمریکا و
ممانعت شناروهای ایرانی، زیردریایی مجبور به فاصله گرفتن از منطقه شد.

در زمینه های تسلیحاتی، بکارگیری پایدار کننده های هیدرولیکی و
سامانه کنترل آتش، شلیک مؤثرتر راکت 107 میلیمتری را از فاصله دورتر و چند
کیلومتری(بیشتر از برد سامانه هایی مانند فالانکس) ممکن نموده و نصب توپ
های 23 میلیمتری تک لول نیز آتش سنگین تری در مقایسه با تیربارهای 12.7
میلیمتری ایجاد می نماید.

اما در عصری که در تمام رده ها سلاح موشکی یافت می شود، موشک های
کروز کوتاه برد و میانبرد دریایی با عملکرد خودکار، نصب شده بر شناورهای
تندروی ایرانی، مؤثرترین سلاح آنها باشند که این قایق ها را حتی از برد
توپ های کالیبر بالای ناوهای دشمن دور نگه می دارند، بعلاوه، سطح مقطع کم
این قایق ها و سرعت بالای آنها ترک سریع محل شلیک و عدم فرصت کافی برای
پاسخ دشمن را ممکن می سازد.

در طرح های جدیدتر، ساخت بدنه های پیشرفته ای در دستور کار قرار
گرفته که با درنظر گرفتن نقاط مرزی پایداری طراحی شده و با بهره گیری از
سطوح تخت به صورت مایل و استفاده از کامپوزیت های پلیمری، سطح مقطع راداری
کمتری را فراهم کرده اند.









البته برای ساخت شناورها با مواد پلیمری تلاش های زیادی از گذشته صورت
گرفته است و حتی در دوران جنگ تحمیلی، 15 هزار قایق با بدنه از جنس
فایبرگلاس در کشور ساخته شد.

شناورهای تندروی جدید با طول بین 9 تا 20 متر، بر مبنای رسیدن به
سرعت بالا، مانورپذیری بالا، تعادل و پایداری، اختفاء و استتار، استفاده
از کامپوزیت در بدنه، موتور و پروانه شناورها و قدرت حمل تسلیحات مناسب
طراحی می شوند.

موتورهای شناورهای تندرو عموماً بنزینی و دیزلی هستند که در زمینه
پیشرانه های دیزلی، با پروژه های اجرا شده، بزودی این نوع موتور برای
کاربری در شناورها، به تولید انبوه خواهد رسید.

استفاده از فناوری های نوین از جمله پوشش های نانو برای کاهش میزان
اصطکاک بدنه با هوا و آب، از جمله اقدامات ارزشمند و راه های میانبر انجام
شده برای ارتقاء کارایی شناورهای تندرو در کشور است.

در حال حاضر شناورهای تندروی نیروی دریایی سپاه، متوسط سرعت حدود 55
گره دریایی(نات) دارند و شناورهایی با سرعت 60 تا 70 نات هم اکنون موجود
می باشند. همچنین طبق برنامه ها دستیابی به سرعت 80 تا 85 نات در آینده
نزدیک در برنامه این نیرو است که قدرت دفاعی، سرعت عمل و چابکی قوای
دریایی کشورمان را به طور چشمگیری افزایش خواهد داد.







قسمت دوم

فرشتگان مرگ از عاشورا تا بلِیدرانر

امروزه صدها فروند قایق تندرو در نمونه های مختلف، با توانمندی های
عملیاتی ورزمی گوناگونی در خدمت نیروهای مسلح کشورمان و آماده اجرای
مأموریت در هر شرایط هستند.



به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، همانطور که در بخش پیشین گزارش گفته
شد، ایده بکارگیری قایق های تندرو به همراه تسلیحات سبک و نمیه سنگین، از
دل احتیاجات جنگ و از ذهن خلاق نیروهای بومی و با اتکا به توان فنی موجود
بیرون آمد. هر چند در آن زمان قایق های تندرو فاقد تجهیزات پیشرفته
ارتباطی، ناوبری و تسلیحات قابل توجه بودند، اما نتیجه مؤثر عملکرد آنها،
باعث خفظ این رده از شناورها و توسعه مدل های موجود و تلاش برای خریداری،
طراحی و ساخت نمونه های جدید شد و امروز، ترکیبی از شناورهای تندروی مختلف
با گستره متنوعی از تجهیزات در حال پاسداری در آب های خلیج همیشه فارس
هستند.

در این قسمت به معرفی چند نمونه مطرح از شناور های تندروی در حال
خدمت و ارائه تصاویر آنها که از پیش، برای این قسمت در نظر گرفته شده بود،
می پردازیم.



شناورهای تندروی آی پی اس

این شناورها در دو نمونه اصلی IPS-18 و IPS-16 موجود می باشند که مدل
دوم، تاکنون بیشتر مورد توجه واقع و پایه توسعه مدل های بروز با بهره گیری
از فناوری های بومی برای تکمیل تجهیزات و تسلیحات شده است.

شناور IPS-18 که به نام کلاس «تیر» نیز شناخته می شود، یک قایق گشتی
و تندرو است با سامانه توان شامل 3 موتور 1200 اسب بخار و امکان حمل و
شلیک اژدرهای 533 میلیمتری در دوجایگاه خود که در دو طرف بدنه واقع شده.
این قایق ها مجهز به سامانه کنترل آتش بوده و امکان شلیک اژدرهای خود به
صورت دستی و یا با کمک این سامانه را دارند. این سامانه به شناورها کمک می
کند تا هدفگیری دقیق و بموقع با رعایت اولویت تهدیدات، کارایی بالا در
عملیات، ماندگاری بهتر در شرایط دریا و پایداری در مانورها در حالات مختلف
دریا داشته باشند که برای اجرای بهتر مأموریت لازم است.





قایق تندرو آی-پی-اس-18؛ محفظه های کناری مربوط به اژدر بوده و یک رادار جستجو مستقر بر دکل لوله ای بالای کابین مشهود است



این شناور مجهز به تیربارهای 12.7 میلیمتری و سامانه های مخابراتی
پیشرفته ساخت داخل می باشد. مجموعه نسبتاً کاملی از سامانه های الکترونیکی
از جمله یک رادار جستجوی سطحی با حداقل برد 30 کیلومتردر این شناور نصب
شده که برای اجرای مؤثر عملیات ضد زیردریایی به کمک سلاح های آن می آیند.
بجز اژدرهای عادی یاد شده، راکت زیرآبی «حوت» نیز در زمره تسلیحات این
شناور است.

شناورهای رده تیر، 21.15 متر طول، 5.77 متر عرض و 2.1 متر ارتفاع و
0.87 متر آبخور دارند. جرم این شناور 28.16 تن بوده و بیشینه سرعت آن 52
نات معادل حدود 96 کیلومتر بر ساعت است.

برد این نمونه، 450 مایل دریایی معادل حدود 832 کیلومتر است(هر مایل دریایی یا ناتیکال مایل، برابر 1.85 کیلومتر است).



شناور IPS-16 که ابتدائاً به نام کلاس «پیکاب» معرفی شده و در نمونه
های جدیدتر، نام های دیگری بر آن نهاده شد با اقبال بیشتری روبرو گشته و
به صورت تولید انبوه در برنامه تولید قرار گرفت. این شناور، مجهز به دو
اژدر 324 میلیمتری در دو جایگاه مخفی در طرفین بدنه، موشک های ضد کشتی
کوثر با برد 25 کیلومتر، و تیربارهای 12.7 میلیمتری است.


به گزارش مشرق، در آخرین نمونه های معرفی شده از این نوع، ظاهراً جایگاه
حمل اژدر حذف شده است و بدنه به شکل یکپارچه و فاقد درب محفظه اژدر به نظر
می رسد.

نسل جدید این شناور که با نام «ذوالفقار» معرفی شده، به عنوان یک
شناور گشت دریایی بوده و بر اساس ایده حمله سریع به کشتی‌های دشمن طراحی و
مجهز به موشک های ضد کشتی میانبرد و سامانه راداری مربوطه شده است.

موشک ضدکشتی و کروز نصر1 با برد 35 کیلومتر پس از قرار گرفتن در خط
تولید، به فهرست تسلیحات این شناور تندرو اضافه شد که برد دورایستایی
بهتری به این شناور در مقابله با تسلیحات ناوهای دشمن می دهد.



کارآیی مناسب، سرعت بالا،‌ مانور سریع و دریانوردی خوب را از
ویژگی‌های نسل جدید این شناور برشمرده اند و بدنه این شناور بر اساس
استانداردهای جهانی طراحی و ساخته شده است و از پیشرفته ترین تجهیزات بومی
مخابراتی،‌ ناوبری والکترونیک برخوردار است.





کابین هدایت شناور تندرو ذوالفقار(از کلاس آی-پی-اس-16)



این شناور تندرو به عنوان یکی از پرتعداد ترین نمونه های بعد از سال
های دفاع مقدس، با حداقل جرم 13.75 تن، طول 16.3 متر، عرض 3.75 متر، بردی
برابر 320 مایل دریایی داشته و سه سرنشین دارد.







سی-14

این شناور بر اساس قایق های تندروی چایناکت(گربه چینی) می باشد و به
انواع سلاح های موجود در آرایش های متنوعی تجهیز شده است. در نمونه آذرخش
به تیر بار 12.7 میلیمتری در عقب، توپ 23 میلیمتری تک لول در جلو، راکت
انداز 107 میلیمتری 16 لوله(لوله بلند) بر بالای کابین و رادار جستجو با
حداقل برد 30 کیلومتر در بالای پرتابگر راکت و در نمونه ذوالفقار به
پرتابگرهای موشک پرقدرت نصر1 و رادار دریایی مربوطه مجهز شده است.



ذوالفقار؛ در حال شلیک نصر1



این شناور با طول حدود 13.75 متر، عرض 4.9 متر، برد 300 مایل دریایی
دارد. در این شناورها از دو نوع موتور 1150 و 2100 اسب بخار استفاده شده
که وزن و سرعت متفاوتی را برای نمونه بکارگیرنده آنها رقم زده است.







بلیدرانر

شناور بلیدرانر، یکی از پرماجراترین ادواتی است که در سال های اخیر به
سازمان رزم نیروهای مسلح کشور وارد شده. این شناور در اصل به عنوان یک
قایق تندروی مسابقه ای طراحی شده بود و رکوردار سرعت در قایق های کلاس
وزنی خود و سریعترین آنها است و پس اینکه مورد توجه فرماندهان نظامی سپاه
قرار گرفته و از فروش رسمی آن به ایران ممانعت به عمل آمد تلاش ها برای
خرید آن از مسیر غیرمعمول آغاز گردید.

به گزارش مشرق، در اوائل سال 1388 پس از خریداری از یک کشور اروپایی،
این قایق از طریق یک واسطه در آفریقای جنوبی به کشتی حامل به مقصد ایران
تحویل داده شد. هر چند نیروهای امنیتی آمریکا دیر از این ماجرا مطلع شدند
اما با اطلاع دادن به نیروی دریایی این کشور، موجبات تعقیب این کشتی توسط
یک ناو جنگی در اقیانوس هند را فراهم نمودند. این ناو جنگی با حرکت در
فاصله نزدیک و حتی تا 500 متری، قصد ممانعت از ورود این کشتی به آب های
ایران را داشت که با عزیمت یگان اسکورت نیروی دریایی سپاه و رسیدن به
فاصله حدود 65 کیلومتری کشتی، مجبور به ترک منطقه شد. بدین ترتیب تحریم
های یکجانبه آمریکا در این خصوص علی رغم روی آوردن به نیروی نظامی، بی اثر
شد.



رادار جستجوی سطحی با حداقل برد 30 کیلومتر بر بالای پرتابگر 11 تا



پیش از این، بلیدرانر در خارج، تنها در مسابقات قایقرانی شرکت می نمود
اما متخصصان صنایع دریایی کشورمان، آن را به شناوری با قابلیت حمل راکت
اندازهای دریایی 107 میلیمتری 11 لوله ای پایدار شده، رادار جستجوی دریایی
با برد حدود 30 کیلومتر و تیربار 12.7 میلیمتری تبدیل نموده و در آینده به
پرتابگرهای موشک و اژدر نیز تجهیز شده و در سال 90 به طور گسترده در خدمت
واحدهای عملیاتی در تمام آب های جنوبی ایران قرار می گیرد. بیشینه سرعت
این قایق بیشتر از 70 نات(بیش از 130 کیلومتر بر ساعت) است و در نمونه
تولید شده آن، سراج1 نامیده شده.

شناور سراج 1، شناور تندروی تهاجمی راکت‌انداز و متناسب با مناطق آب
و هوای گرمسیری است. جنس بدنه این شناور فایبرگلاس و مجهز به امکانات بومی
مخابراتی و ناوبری الکترونیکی است. طراحی کابین در این شناور به گونه‌ای
است که در سرعت بالا در داخل کابین، تغییرات ارتفاعی ناشی از حرکت بر روی
آب و صدای چندانی احساس نمی‌شود. همچنین در شرایط طوفانی دریا سرنشینان آن
شدت امواج را احساس نخواهند کرد.



این شناور در بخش‌های مختلفی چون حفظ تعادل در سرعت بالا، رفتار مناسب
عملیاتی در شرایط گوناگون و قدرت موتور بالا در کنار طراحی و ساخت بدنه
مناسب از قدرت بسیار بالایی برخوردار بوده و توان دریایی ایران را افزایش
می‌دهد. بدنه شناور سراج نوع جدید و در نوع خود کم نظیر بوده و به نیروی
دریایی توان قابل توجهی را اضافه خواهد کرد.







شناور یامهدی



قایق تندروی یا مهدی یک شناور بدون سرنشین پرسرعت، مجهز به حسگرهای
مختلف و دارای سه مقر پرتاب راکت است. این شناور با بدنه کامپوزیتی، دارای
سطح مقطع راداری پایین بوده و می تواند به صورت کنترل از راه دور هدایت
شود.

یامهدی بر اساس یک قایق سرنشین دار دو نفره گشتی ساخته شده و شناوری
«اثرسطح» محسوب می شود که دارای خصائصی از طرح قایق های کاتاماران بوده و
توان حرکت سریع در دریای مواج را دارد.

گفتی است شناورهای تندروی کنترل از راه دور اخیراً توسط رژیم صهیونیستی نیز در خلیج فارس بکارگرفته شده است.

استفاده از شناورهایی با سامانه های پردازشگر و هوشمند و بدون سرنشین،
امکان بکارگیری تسلیحات راکتی را در مناطق عملیاتی، خطرات نیروهای انسانی
در استفاده از سلاح های کوتاه برد را به نحو چشمگیری کاهش داده است.

یامهدی دارای طول 11.9 متر، عرض 3.1 متر، و ارتفاع 1.5 متر با آبخور
65 سانتی متری است. جرم آن 8.5 تن و دارای دو موتور 660 اسب بخار است که
آن را به سرعت 50 نات برابر 92.5 کیلومتر بر ساعت(25.69 متر بر ثانیه) می
رساند.

این شناور تا بحال تنها مجهز به سه مقر مخفی در جلو بدنه برای پرتاب راکت معرفی شده است.



انواع دیگری از قایق های تندرو مسلح که قابلیت حمل نیرو و یا حمل
تعدادی مین بزرگ دریایی را دارند نیز در خدمت نیروهای مسلح کشورمان می
باشد که به طور گسترده در سازمان رزم نیروهای مختلف برای عملیات های
گوناگون قرار گرفته و بجز رزمایش های سالیانه، همواره در حال تمرین و حضور
و حفاظت از سیادت دریایی کشورمان هستند.

این ها فرشتگان رحمت برای مردم ایران و کشورهای منطقه و فرشتگان مرگ برای زیاده خواهان فرامنطقه ای و نوکران نادان آنها هستند.



http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=33397

http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=33767