رشته‌های ورزشی در المپیک

مسابقات المپیک تابستانی ۲۰۰۴ در ۲۸ رشته ورزشی
برگزار شد. اگر هر رشته ورزشی، از قبیل ورزش‌های آبی، به طور جداگانه شمرده
می‌شد، شمار رشته‌های ورزشی به ۳۷ می‌رسید. ۹ رشته ورزشی در برنامه نخستین
المپیک جای داشتند و در تمام دوره‌های بعد نیز برگزار شده‌اند: دو و
میدانی، دوچرخه‌سواری، شمشیربازی، ژیمناستیک، وزنه برداری، تیراندازی، شنا و
کشتی. اگر مسابقات قایقرانی در سال ۱۸۹۶ به سبب شرایط نامناسب جوی لغو
نمی‌شد، این ورزش نیز به فهرست ورزش‌های آن المپیک افزوده می‌شد.

آخرین
المپیک زمستانی در ۷ رشته ورزشی برگزار شد و اگر بخواهیم هر رشته ورزشی،
از قبیل اسکیو اسکیت را به طور جداگانه بشماریم، باید بگوییم با ۱۵ رشته
ورزشی برگزار شد. از میان این رشته‌ها، اسکی بیرون از جاده، اسکیت بازی
نمایشی، هاکی روی یخ، عملیات مرکب اسکاندیناویایی، پرش با اسکی، و اسکیت
سرعت در برنامه همگی المپیک‌های زمستانی قرار داشته‌است. افزون بر آن اسکیت
نمایشی و هاکی روی یخ حتا قبل از ظهور مسابقات المپیک زمستانی، بخشی از
مسابقات المپیک تابستانی بود و تیم‌ها در این زمینه با یکدیگر به رقابت
می‌پرداختند.

در سال‌های اخیر، کمیته ملی المپیک به منظور جلب توجه
تماشاگران چندین ورزش دیگر را نیز به برنامه مسابقات افزوده‌است. به عنوان
مثال می‌توان به اسنو بورد و والیبال ساحلی اشاره کرد. رشد المپیک همچنین
باعث می‌شود که ورزش‌های کم طرفدار مانند پنج گانه مدرن یا ورزش‌های
پرهزینه (قایقرانی آب‌های آرام) جایگاه خود را ر برنامه المپیک از دست
بدهند. کمیته ملی المپیک تصمیم گرفته‌است از سال ۲۰۱۲ بیسبال و سافت‌بال را
از برنامه مسابقات المپیک خارج کند.

مطابق ماده ۴۸٫۱ منشور المپیک،
هر دوره مسابقات المپیک تابستانی باید با دست‌کم ۱۵ ورزش برگزار شود.
کمیته ملی المپیک پس از نشست صد و چهاردهم (۱۱۴) خود در (مکزیک ۲۰۰۲)،
تصمیم گرفت برنامه المپیک تابستانی را به حداکثر ۲۸ ورزش، ۳۰۱ مسابقه و
۱۰۵۰۰ ورزشکار محدود کند. مسابقات المپیک عبارت است از ورزش‌هایی که تحت
نظارت فدراسیون‌های بین‌المللی قرار دارد و فهرست آن در ماده ۶۴ منشور
المپیک آمده‌است. رای دو سوم اعضای کمیته ملی المپیک لازم است تا بتوان
منشور المپیک را اصلاح کرد و یک فدراسیون رسمی را به جایگاه المپیک ارتقا
داد و آن رشته ورزشی را برای گنجاندن در برنامه المپیک واجد شرایط تلقی
کرد. ماده ۴۷ منشور المپیک می‌گوید: تنها ورزش‌های المپیکی را می‌توان در
برنامه المپیک گنجاند.

کمیته بین‌المللی المپیک در نخستین جلسه‌ای
که پس از هر المپیاد برگزار می‌کند به بررسی در مورد برنامه المپیک
می‌پردازد. برای آنکه بتوان نام ورزشی را در برنامه المپیک نوشت، به رای
اکثریت اعضا نیاز است. بر اساس قوانین فعلی، هر یک از ورزش‌های المپیک که
برای قرار گرفتن در مسابقات المپیک خاصی انتخاب نشده‌اند، کماکان ورزش
المپیک محسوب می‌شوند و ممکن است در مسابقات آتی به شرط حصول رای اکثریت در
برنامه المپیک جای گیرند. در هفدهمین جلسه کمیته ملی المپیک در سنگاپور،
۲۶ ورزش برای قرار گرفتن در برنامه المپیک ۲۰۱۲ لندن انتخاب شدند.

تا
سال ۱۹۹۲ ورزش‌های نمایشی نیز در برنامه المپیک قرار داشتند. هدف از
گنجاندن این ورزش‌ها در برنامه المپیک آن بود که این ورزش‌ها بتوانند
تماشاچیان بیشتری برای خود جذب کنند؛ اما برندگان ورزش‌های نمایشی قهرمان
رسمی المپیک محسوب نمی‌شدند. در پاره‌ای اوقات ورزش‌های نمایشی تنها
ورزش‌هایی بودند که در کشور میزبان طرفدار داشتند، اما ورزش‌هایی که در سطح
بین‌المللی مطرح بوده‌اند نیز در المپیک به نمایش در می‌آمدند. شماری از
ورزش‌های نمایشی از جمله بدمینتون و تکواندو سرانجام به عنوان ورزش‌های
مدال گیر و رسمی وارد برنامه المپیک شدند.