همراز یكدیگر باشیم

در يک دهکده اي دور افتاده دو تا دوست زندگي مي کردند. يکي از اونها جانسون و ديگري پيتر بود.
اين دو تا از کودکي با هم بزرگ شده بودند.
آنقدر اين دو دوست رابطه خوبي با هم داشتند که نصف اهالي دهکده فکر ميکردند که ِاين دو نفر با هم برادرند. با اين حال که هيچ شباهتي به هم نداشتند. اما اين حرف اهالي نشان از اوج محبتي بود که بين اين دو نفر وجود داشت.
هميشه پيتر و جانسون راز دلشون رو به همديگه ميگفتند و براي مشکلاتشون با همديگه همفکري ميکردند و بالاخره يه راه چاره براش پيدا مي کردند.
اما اکثر اوقات جانسون اين مسائل رو بدون اينکه پيتر بدونه با دوستاي ديگه اش در ميان ميگذاشت.
وقتي پيتر متوجه اين کار جانسون مي شد ناراحت مي شد اما به روش هم نمي آورد. چون آنقدر جانسون رو دوست داشت که حاضر نبود حتي براي يک دقيقه تلخي اين رابطه رو شاهد باشه. به خاطر همين احترام جانسون رو نگه مي داشت و باز هم مثل هميشه با اون درد دل مي کرد.
سالها گذشت و پيتر ازدواج کرد و رفت سر خونه زندگيش، اما اين رابطه همچنان ادامه داشت و روز به روز عميق تر مي شد.
يه روز پيتر مي خواست براي يه کار خيلي مهم با خانواده اش بره به شهر. به خاطر همين اومد و به جانسون گفت من دارم مي رم به طرف شهر، اما اگه امکان داره اين کيسه پول رو توي خونت نگهدار تا من از شهر برگردم.
جانسون هم پول رو گرفت و رفيقش رو تا دروازه خروجي بدرقه کرد.
وقتي داشت به خونه برمي گشت، سر راه رفت پاتوق خودش و شروع کرد با دوستاش تفريح کردن. هوا ديگه داشت کم کم تاريک مي شد و جانسون با دوستاش مي خواست خداحافظي کنه. اما دوستاش گفتن هنوز که زوده چرا مثل هر شب نمي ري؟ اونم گفت که پولهاي پيتر توي خونست و بايد زودتر بره خونه و از پولها مراقبت کنه. خلاصه خداحافظي کرد و رفت. وقتي رسيد خونه سريع غذاشو خورد و رفت توي اتاقش. پولها رو هم گذاشت توي صندوقش و گرفت تخت تخت خوابيد. بي خبر از اتفاقي که در انتظارش بود ...

بله درست حدس زديد. چند نفر شبونه ريختن توي خونه و پولها رو با خودشون بردند!
جانسون صبح که از خواب بيدار شد متوجه اين موضوع شد و از ناراحتي داشت سكته مي كرد ! تمام زندگيش رو هم اگه مي فروخت نمي تونست جبران پولهاي دزديده شده رو بكنه. از ناراحتي لب به غذا هم نزد.
دم دماي غروب بود که ديد صداي در مياد.
در رو که باز کرد ديد پيتر اومده تا پولها رو با خودش ببره. وقتي جانسون ماجرا رو براش تعريف کرد، پيتر به جاي اينکه ناراحت بشه و از دست جانسون عصباني باشه، شروع کرد به خنديدن و گفت مي دونستم، مي دونستم که بازم مثل هميشه نمي توني جلوي زبونت رو بگيري. اما اصلاً نترس. چون من فکرشو مي کردم که اين اتفاق بيافته. به خاطر همين چند تا سکه از آهن درست کردم و توي اون کيسه ريختم و اصل سکه ها رو توي خونه خودم نگه داشتم و چون مي دونستم که کسي از اين موضوع با خبر مي شه و تو به همه مي گي که سکه ها پيش تو بوده، خونه من امن تر از تو بود.
الآن هم اصلاً نگران و ناراحت نباش شايد از دست من و اين رفتارم ناراحت بشي، اما اين درسي برات مي شه که هميشه مسائلي رو که ديگران با تو در ميون ميگذارند توي قلبت محفوظ نگه داري و به شخص ناشناسي راز دلت رو بازگو نكني ...
سالها گذشت و جانسون از اون اتفاق درس بسيار بزرگي گرفت. اينکه راز ديگران مثل راز دل خودش مي مونه و بايد براي حفظ اون راز تلاش کنه. همونطور که خودش از فاش شدن راز دلش ناراحت مي شه ديگران هم از اين موضوع امكان داره تحت تاثير قرار بگيرند و چه بسا موجب سلب اطمينان و تيرگي رابطه دوستي هم بشود. بطوريكه صداقت و صفاي دل شما نبايد تحت هيچ شرايطي موجبات آسيب و نگراني شما را فراهم نمايد